مردگان

من چشمه‏ هاى تشنه را با گريه تأمين مى‏ كنم
در لابه ‏لاى چشمه ‏ها پروانه تعيين مى‏ كنم

من سر به دامانم هنوز سر گرم ديوانم هنوز
با شعر و آه و درد و سوز چون رخنه در دين مى‏ كنم

در جامه‏ ى صد پينه‏ ام هر پينه هست آئينه ‏ام
فرهادم از فرياد خويش ايام شيرين مى‏ كنم

در پيچ و تاب كوچه‏ ها هر شب به عزلت مى‏ روم
هر كس صلا خواند مرا جانانه تمكين مى‏ كنم

صد خوشه از رنگين كمان بگرفته ‏ام از اين و آن
گر فرصتى داد اين جهان جبران ديرين مى‏ كنم

اى اختر از افلاك خود اى مردگان از خاك خود
روزى اگر برخاستيد من خويش پروين مى‏ كنم

.............................
الاحقر باقر رمزی باصر