پدر خوب

پدر خوب

روزگاری که خشک سالی بود
جیب  بابا  همیشه خالی بود

گاه می شد شکستنش را دید
بس  دلش  نازک  و سفالی بود

چهره‌ای مهربان و روشن داشت
دست هایش اگر  زغالی  بود

غصّه را زیر خنده جا می داد
این مرامش عجیب عالی بود

گاه  می شد  کشید دردش را
مثل  ‌پاییز  ،  پرتقالی  بود

اشک غم می چکید از چشمش
در  سحرگاه  اگر  مجالی بود

آفتابش  غروب  سردی  داشت
قامتش همچو مه ، هلالی بود

رفت و تنها گذاشت واسع را
در کنارش چه شور و حالی بود

سید علی کهنگی  آبان 1403