انفال

درود برشما جناب فلاحی عزیز
بسیارزیباوبامعنابوداین کوتاه

آه اوس قادر
تو هم داغ گلاله بر دل داری
می دانم سخت است
که دور از دیده ی خورشید
کودکانت را در آسمان، خاک کنی
کورد که باشی چه فرقی می کند
عفرین یا کوبانی؟
سهمت از آسمان، کابوس خاکستر است....
.....



و آن دخترک را یادت هست
در حریم حلبچه
که از داغی دستهای اش گل یخ رویید
و عروسک مرده اش را
چنان تنگ در آغوش بی جان فشرده بود
که عکاسان جهان، همه شاعر شدند ....

.......



گفت جان مادر
برو و از میله ها، آزادی را گدایی نکن
گلوی هیچ کوردی
بدهکار ریسمان نبوده است....

..........

آه ... باورکن
هر زمان به باغ آیات سر کشیدم
دستم از تیغ انفال، خون شد
......



در آن قریه
که مه با دشمنی
خورشید را بر صلیب خشم خویش دوخته بود،
شبحی خاک را جستجو می کرد:
دختری
عروسک مرده اش را به خاک می سپرد




فرازهایی از برخی سروده هام که به اتفاقات تاریخ کوردها اشاره داشتم.
تقدیم با درد

درود بر جناب سعید فلاحی
و مانای ماندگار

درود و عرض ارادت استاد سعید فلاحی

شعر «انفال» با شعرسازی و زبان ناب و بی‌پیرایه‌ای که دارد، توانسته است عمق رنج و درد انسانی را در قالبی زیبا و تاثیرگذار بیان کند. اما آنچه در این شعر برجسته است، تجلی هنری و عاطفی فوق‌العاده‌ای است که در آن از آثار زانا کوردستانی بهره‌برده‌اید. تصویرهایی همچون "زخمی کاری به تن دارم" و "زامی پڕژان لە جەستەمە" به‌خوبی بیانگر بار سنگین رنج‌ها و آلام انسانی هستند. استفاده از اصطلاحات و واژگان بومی و اصیل کردستان نیز به شعر، هویت و اصالت خاصی بخشیده است.

با احترام و ارادت
قدح

درود
مثل همیشه
زیبا و دلنشین
سروده اید
⚘⚘⚘⚘
رقص قلمتان ابدی

درودتان گرامی
بسیار زیباست، بسیار ارزشمند
کوردها، بزرگترین جامعه ی ژنی هستند که در نقاط متعدد جهان میزیند و در خاورمیانه نفوس متعدد دارند، باری کشور مستقل، خیر. گرچه درواقع همیشه انگیزه ها و احساسات میهن پرستی عمیقی داشته ام، پس از جنگ سوریه، با خود اندیشیدم، شاید کردستان مستقل، و کردهایی مستقل از ایران، سوریه، عراق و ترکیه ...، میتواند کشوری فیروزه ای و متعالی باشد..
تاریخ، نژادپرستی را فراموش نمیکند، خونها را در خود حفظ کرده و دوباره شکوفا خواهد کرد..

سرفراز و سبز و پیروز باشید