ندانستم

جوانی موهبتی بود و من ندانستم            
وفورِ مرحمتی بود و من ندانستم
مدار گردش صدها ستاره در باور            
سپهر معرفتی بود و من ندانستم
نگار گم شده در آیه های وسواسم          
رفیقِ هم جهتی بود و من ندانستم
درآن فضای فریبا و فصل شادابی            
مجالِ منقبتی، بود و من ندانستم
شتابِ توسنِ اندیشه ام مرارت بار            
بسوی عاقبتی بود و من ندانستم
غزال شوق و تمنای من، غریبانه            
شکار شیطنتی بود و من ندانستم
بلای زود رسیدن به جای پرسیدن            
خطای تربیتی بود و من ندانستم
برای اهلِ تظاهر، ثمر ز آن بازار          
مقام و منفعتی بود و من ندانستم
دلی که باورِ من را ربود، با ترفند          
مرید مصلحتی بود و من ندانستم
لبی که بوسهٔ تزویر، بر رفاقت زد          
نماد بی صفتی بود و من ندانستم
اگر به جای خِرَد با خرافه چرخیدم          
فسون تمشیتی بود و من ندانستم
به ساز مطرب بی اعتبار رقصیدن          
حراج منزلتی بود و من ندانستم
ز راهِ کعبه سُریدن به راه ترکستان          
بدیل معصیتی بود و من ندانستم
سزای حمل تمنّای ناکسان بر دوش          
زوالِ کول و کتی بود و من ندانستم