کیش ومات

هم چون
سربازی در خط مقدم
ودر سر حدات مرزی
حکومت تنت
بر خدایان دروغین می تازد
تا با فتح باورت
در احساسی که
طعم هر زندگی را
شاید
تلخ کند سر می سپارد
وچه درد ناک
که واژه های شعریم
بر صفحات تقدیر شطرنج گونه ای
پر شده از احساس
فلسفه
مات شدنش را
نمی داند
قبل از انکه
از زندگی کیش
ورانده شود
در ابعادی که
نیستی وهستی
در اندرون
باورش شناور می شود
مات شدنش را بکسی
نخواهد فهماند
وهم چنان فاتحانه
در قلعه
ودر دژ
نا باوریش
مستقر ودر پیله تنیده اش
سکوت را
در مذهب احساس خود
بهانه گرده
ختم و محو شود
ودر آن هنگام که
ریشه های شعور
واگاهی
ظهور می کند
جامانده از آسیب و
پاتک دیروزِ زندگی
ودر فردایی نا پیدا
ودست نیافتنی
در امروز خود
ودر باورهایش
غرق می شود !
بدور از این همه
رنج وتلاش !
بهرام معینی (داریان ) مرداد هاه ۱۳۸۵