دنیای پوچ

دنیای در دنیای پوچ خود پرستی می کنی 
در باغ و چمن آتش افروزی  می کنی 
در کام گل ریحان  خون ریزی
 با نام انسان هر درشتی می کنی
عده ای  طوق طوق  جا می دهی 
عده ائ ز شلاق زیر پایی می کنی
عالمی  در بازی چرخ تو ناکام 
  عده ای از پر تا زیادی می کنی 
هر چه مکر دغل  محسول تو
 با  قلم  و سندلی نابکاری می کنی
به تمه انداخت ای در زر و ورق
با نادانی خوش خیالی می کنی 
بشکن این قفل و قفلهای  دگر 
بی ارج هرچه کاری می کنی 
هرچه آزبی خبر داری به حرام
 ز مال برای خود کفنی می کنی
کلاهی که داری از نمد گدایان  
کلا ه بر دار ی ز بی خردی می کنی
 نان فقیران گیری ز  زور سا طور
با سود زر مرغ خواری می کنی
گر مرد میدانی دلیری باش 
با خود فروشی خود خاری  می کنی 
طوفه فروش باش که لذت دهی 
بامخدر قتل غارت گاری می کنی 
طالب و بنده عشق خودت باش 
 در حرم شاه فصل دقایقی می کنی