پند بازرگان

زبل تاجری بود عهدی قدیم
 ز سوداگری داشت مالی عظیم
 ‏بدو درسها داده بس روزگار
 ‏ندیدش همه عمر آموزگار
 ‏خدایش بدو چند فرزند داد
 ‏زنی ساده دل، بی همانند داد
 ‏یکی پند  دادی به فرزند خویش
 ‏که کار آید او را ز هر توشه بیش
 ‏بنی آدم همت کند بر سه چیز
 ‏یکی راحتی در جهان بی ستیز
 ‏دگر یابد او جایگاهی بلند
 ‏که باشد ز آفات هم بی گزند
 ‏و پاداش نیکی که در آخرت
 ‏دهد حق بدو از سرِ مفغرت
 ‏چو خواهی بدست آوری هر سه را
 ‏بباید که مالت بود بی ربا
 ‏ببخشا تو بر دیگران ای عزیز
 ‏حراست کن از جسم و هم جان تمیز
 ‏هر آن کس که غفلت کند هر سه را
 ‏نیابد سلامت در این ماجرا
 ‏که ثروت فراهم کنی بهر خود
 ‏چو خیری نداری نیرزد نخود
 ‏بکوش ای پسر بهر کسب هنر
 ‏فضیلت چو آتش بوَد شعله ور
 ‏که فاضل بود نزد مردم نکو
 ‏چو دانه بروید، شود کامجو
 ‏تن بی هنر نزد مردم خس است
 ‏فضیلت ندارد هر آن ناکس است
 ‏که چون موش باشد تن بی هنر
 ‏هلاک ار نگردد شود در به در

* بر اساس داستانی از کتاب فارسی پایه پنجم ابتدایی با همین عنوان