روزی که خدا در آن سکوت کرد.

درود بزرگوار
بسیار زیبا و پر معنی است

درود ...

باید دید،
خدا بعد از سکوت چه می‌کند
به قول شطرنج بازان
حرکت بعد چیست .

موفق باشید و مؤید.

خدا قوت یک مقاله ای پیدا کردم از گوگل که برایتان کپی میکنم .
خودم هیچ نظری ندارم و اگر مصر باشید با نظر قرآن موافقم .

..........................
مکتبِ سرّیِ کهنی وجود دارد که شاید نامش را نشنیده باشید؛ مکتبی که «مکتب اِسِـنـی» خوانده می‌شود. عیسی، خود آموزش دیده‌ی همین مکتب بود و به گروه «اسنی» تعلق داشت. «اسنی»‌ها تنها مکتبی هستند که خدا را «تاریکی مطلق» می‌دانند. قرآن می‌گوید «خدا نور است»؛ اوپانیشاد می‌گوید «خدا نور است»؛ کتاب مقدس می‌گوید «خدا نور است» اما «اسنی»‌ها تنها سنت تاریخ بشرند که می‌گویند: خدا تاریکی مطلق است؛ سیاهی نامتناهی؛ همچون تیره شبی بی‌پایان.

بسیار زیباست! عجیب است اما زیباست... و بسیار پرمعنی. شما باید معنای آن را دریابید تا بتوانید از این تکنیک بهره ببرید زیرا این همان تکنیکی است که «اسنی»‌ها برای ورود به تاریکی استفاده می‌کنند؛ برای یکی شدن با آن.

چرا همه جا خدا را مظهر نور دانسته‌اند؟... نه به این دلیل که خدا نور است بلکه به این دلیل که انسان از تاریکی وحشت دارد. این ترس و ادراکی بشری است. ما نور را دوست داریم و از تاریکی می‌ترسیم بنابراین نمی‌توانیم خدایی را به شکل تاریکی و سیاهی متصور شویم. ما خدا را به شکل نور می‌پنداریم چرا که از تاریکی می‌ترسیم.

خدایان ما همگی از ترس‌های ما زاده شده‌اند. ما به آن شکل و شمایل بخشیده‌ایم و از آنجایی که این شکل و شمایل‌ها از ماست، چیزی از ما را برمی‌تاباند و ربطی به خدایان‌مان ندارد. آنها مخلوق ما هستند. ما از تاریکی می‌ترسیم پس خدا باید نور باشد. اما این تکنیک‌ها از مکتب دیگری آمده‌اند.


«اسنی»‌ها می‌گویند خدا تاریکی است و مفهوم ژرفی پشت این سخن آنهاست. نخست این که تاریکی، ابدی و ازلی است. نور می‌آید و می‌رود اما تاریکی همچنان برجاست. هر روز صبح خورشید بیرون می‌آید و نور هست و هر روز عصر با فرو رفتن خورشید تاریکی سربرمی‌آورد. تاریکی به چیزی نیازمند نیست و همیشه سرجایش است. هرگز نه طلوع می‌کند نه غروب. نور همیشه منبعی دارد که از آن می‌آید اما تاریکی بی‌نیاز از منبع است. هر آنچه نیازمند منبعی است طبیعتا کرانمند و پایان‌پذیر است اما آنچه منبعی ندارد می‌تواند بی‌پایان و بی‌کران باشد. نور به نوعی منبع آشفتگی نیز هست و از این روست که نمی‌توانید به راحتی زیر نور بخوابید. نور تنش‌زاست اما تاریکی سرچشمه‌ی آرمیدگی است. آرامش مطلق.

اما چرا ما از تاریکی می‌ترسیم؟... زیرا نور برای ما یادآور زندگی است، که هست و تاریکی یادآور مرگ است که البته هست! زندگی از نور برمی‌آید و زمانی که می‌میرید به نظر می‌رسد در تاریکی بی‌پایانی فرو می‌روید. از همین روست که همیشه در نگاره‌ها، فرشته مرگ سیاه‌پوش است و سیاه لباس عزاداری است. خدا نور است و مرگ سیاهی است! این بازتاب ذهن ما از ترس‌هایمان است. در واقع تاریکی بی‌نهایت و نور کرانمند است. تاریکی به زهدانی می‌ماند که همه چیز از آن بیرون می‌آید و در نهایت نیز همه چیز در آن فرو می‌افتد.

این دیدگاه «اسنی»‌هاست. بسیار زیبا و نیز بسیار یاری‌بخش زیرا اگر بتوانید به تاریکی عشق بورزید دیگر از مرگ هراسی نخواهید داشت. اگر بتوانید وارد تاریکی شوید؛ و این تنها زمانی میسر است که از آن نترسید؛ آن‌گاه به آرامشی بی‌کران دست خواهید یافت. اگر بتوانید با تاریکی یکی شوید در آن حل می‌شوید و این معنای «تسلیم» است. حال دیگر هیچ هراسی نیست زیرا با تاریکی یکی شده‌اید، با مرگ یکی شده‌اید. حال دیگر نمی‌توانید بمیرید. «بی‌مرگ» شده‌اید. تاریکی بی‌مرگ است. نور زاده می‌شود و می‌میرد اما تاریکی فقط هست. بی‌زوال.

برای انجام این تکنیک‌ها نخست به یاد داشته باشید که نباید کوچک‌ترین هراسی از تاریکی و سیاهی در ذهن‌تان وجود داشته باشد در غیر این صورت چگونه می‌توانید این آزمون را از سر بگذرانید؟ و اما نخستین گام در این مسیر:

در تاریکی اتاق یا شبی سیاه بنشینید. همه چراغ‌ها را خاموش کنید و تاریکی را با رویکردی عاشقانه احساس کنید. بگذارید لمس‌تان کند. به آن نگاه کنید. چشمان‌تان را در تاریکی باز کنید، به آن نگاه کنید و با آن صمیمی شوید؛ بگذارید درون‌تان از آن انباشته شود... طبعا ترس وجودتان را فراخواهد گرفت و در این صورت تکنیک‌ها به کارتان نخواهد آمد و از انجام آن‌ها منصرف خواهید شد. ایجاد یک رابطه دوستانه عمیق با تاریکی در گام نخست ضروری است. برخی شب‌ها که همه به خواب رفته‌اند با تاریکی بیدار بمانید. هیچ کاری نکنید و فقط سرجایتان بمانید. صِرف بودن با تاریکی، شعله‌ی احساسی ژرف را نسبت به آن در شما روشن می‌کند چرا که بسیار آرامش‌بخش است. تاکنون با آن بیگانه بوده‌اید تنها به این دلیل که از آن می‌ترسیدید. به طور طبیعی اگر شبی خواب‌تان نیاید فورا چراغ را روشن می‌کنید و شروع به خواندن چیزی یا انجام کاری می‌کنید اما هرگز با تاریکی سر نمی‌کنید. با تاریکی سر کنید تا دریچه‌های نویی برایتان گشوده شود و پیوندی تازه با آن برقرار سازید.

انسان ذهن‌اش را به کلی به روی تاریکی بسته است و برای این امر دلایلی باستانی وجود دارد: برای نیاکان غارنشین یا جنگل‌نشین ما شب منبع خطرات گوناگون بود. روزها امنیت بیشتری وجود داشت زیرا می‌توانستند اطراف‌شان را ببینند تا از گزند حیوانات وحشی در امان بمانند. روزها آن‌ها می‌توانستند با تجهیزات دفاعی خود در برابر حملات دوام بیاورند یا دست‌کم از مهلکه بگریزند، اما شب‌ها تاریکی همه جا را فرا می‌گرفت و آن‌ها درمانده و بی‌دفاع می‌شدند. از این رو شب ترسناک شد و این ترس در ناخودآگاهی انسان‌ها ریشه دواند و تا امروز با ماست.

امروز دیگر نه در غارها زندگی می‌کنیم و نه هیچ درنده‌ای به کمین‌مان نشسته است. حمله‌ای در کار نیست اما ترس آن هنوز به جاست زیرا این ترس برای میلیون‌ها سال در اعماق ناخودآگاهی انسان‌ها ریشه دوانده است. ناخودآگاه شما از آن خودتان نیست بلکه چیزی عاریتی است که نیاکان‌تان برایتان به ارث گذاشته‌اند. این ترس همواره همان جاست و از این روست که نمی‌توانید خود را با تاریکی سازگار کنید.

نکته دیگر این که: به سبب همین ترس بود که انسان شروع به پرستیدن آتش کرد. زمانی که آتش کشف شد، به خدا بدل شد، نه به این دلیل که آتش، خداست بلکه چون تاریکی ترسناک بود... روزها روشن و انسان در پناه آن ایمن بود اما در دل شب‌های تاریک، آتش گرم و نورانی به راستی که خدایی در خور پرستش می‌نمود! پارسی‌ها (زرتشتیان هند) هنوز هم به درگاه آتش، نیایش می‌برند. پرستش آتش به سبب هراس انسان از تاریکی به وجود آمد. در شب‌های تاریک، آتش، دوست و حامی آسمانی بشر شد..

با تشکر بانو پنام.

درود بر مهدی جان محمدی

شعری زیبا و عمیق خواندم از قلمتان.

بمانید به مهر و بسرایید

درود شاید بتوان گفت منشاءبدی خود ما هستیم خود بشر .
چرا که خالق که بد نمی‌شود خالقی که آفریده و راهنمای ما بوده و به قول خانم پنام با یک صد و بیست و چهار هزار پیامبر و چهارده معصوم .
پس راه را نشان داده .
اگر به دنبال منشاء بدی هستیم نگردیم چون به نظر من منشاء خود ما هستیم این ماییم که خوبی و بدی را می‌سازیم.
پشیمانی برای چیست کسی از کاری پشیمان می‌شود که بدی کرده .
اشتباه و تکرار اشتباه برای کیست قطعا بشر.
ماییم که آینده ای را می‌سازیم و یا ویران میکنیم .

سلام
مهدی جان
من از سر شب تو شعر ها هر چند وقت یه جستجو میکردم متاسفانه الان که پر پرم چشم به شعرت خورد شعر زیبایی و قابل تامل با عجله نمیشه نظر گذاشت اگه عمری باشه حتما بر می گردم
از آن روز
خدا فقط می خواهد سکوت کند !
در پناه عشق شعر
باشی و بسرایی 🌹🙏🌹❤️

سلام و هزاران درود جناب محمدی گرانقدر
در بیانی کوتاه و زیبا، معانی زیادی نهفته است که انشالله برگردم و از نظرات دوستان استفاده کنم
در پناه حق باشید وبی نیار

سلام و عرض ادب آقای محمدی اندیشمند
کوتاه و زیبا و ژرف سرودید.

یاد مطلعی از فاضل نظری افتادم:
گرچه چشمانِ تو جز در پیِ زیبایی نیست
دل بکن! آینه اینقدر تماشایی نیست

مؤید باشید.

سلام و درود جناب محمدی بزرگوار
بسیارزیبا و تعقل برانگیز💐💐💐💐

در پناه حق باشید

سلام و درود جناب محمدی بزرگوار
زیبا و دلنشین است
موفق باشید

سلام و عرض ادب استاد محمدی بزرگوار
زیبا و قابل تامل

درود بر شما
زیبا سروده اید

سلام و درود جناب محمدی گرامی
زیباست
شاد باشید و سلامت

درود مهدی جان محمدی دوست باسوادم
نبض قلمت سبز
سرت سلامت🍀تنور دلت گرم

درود جناب محمدی ژرف اندیش
دست مریزاد. کوتاه اما با چند تصویر عظیم و عمق مفاهیم
بسیار تامل برانگیز و تفکر برانگیز بود.
در پناه خدای مهربان پاینده بمانید با قلمی درخشان و ذهنی جوشان

سلام و عرض ادبی مجدد
استفاده بردم از کامنت های دوستان و عزیزان
از جهتی دیگر هم می توان به نور توجه کرد از نظر علمی نور دارای طول موج متفاوتی می باشد که اندکی از آنها را ما می توانیم ببینیم و لی خیلی از آنهاهم برای ما نا مرئی هستند اما وجود دارند. پس:
آیا تاریکی مطلق و جود دارد؟

یک موضوع دیگر نیز مطرح کنم

بعضی عرفا و دانشمندان معتقدند انسان قبل از اینکه وارد این دنیا شود در عوالم دیگری بوده است
البته انسان به دلیل فراموشی آن عوالم را به یاد نمی آورد
ما امروز همه درک می کنیم زمانی را در رحم مادران و صلب پدران سپری کرده ایم منتها درک ما علمی است و واقعیت این است که عالم رحم و صلب را نیز به یاد نمی آوریم
حتی از عالم نوزادی و کودکی ممکن است خیلی کم به یاد آوریم
علی ای حال بعضی از عرفا با اشاره به پیمان الست و عالم ذر به این عوالم اشاره می کنند
معتقدند انسان روزی که خدا از او سوال کرد پروردگار تو کیست الست بربکم اذعان داشته که پروردگار او خداست قالوا بلا اما برخی وقتی آمدند روی کره زمین به خدا کافر شدند و آن پیمان روز الست یادشان رفته است جالب اینجاست که ادبیات عرفانی ما تاکید بسیاری روی پیمان روز الست دارد و شمار ابیات ما در مورد این موضوع بسیار زیاد است
و همچنین استناد به آیه و اذ قال ربک للملائکه انی جاعل فی الارض خلیفه که خداوند می فرماید روی زمین می خواهم خلیفه تعیین کنم فرشتگان می فرمایند قالوا اتجعل فیها من یفسد فیها و یسفک الدماء
آیا می خواهی کسی را در زمین قرار دهی که فساد می کند و خون می ریزد
و ظاهرا آدم هم آنجاست و علم آدم الاسماء...
اسماء را به آدم آموزش می دهد و از فرشتگان سوال می کند در مورد اسماء
و فرشتگان می گویند لا علم لنا الا ما علمتنا
و آنگاه به ادم می گوید قال یا آدم انبئهم باسماءهم
با توجه به این که خداوند می خواهد روی زمین خلیفه تعیین کند این اسماء نشاندهنده تمایز آدم است و تا آنجا که می فرماید
و اذ قلنا للملائکه اسجدوا لادم فسجدو الا ابلیس ابی و استکبر و کان من الکافرین
که ابلیس ابا و تکبر می ورزد و سجده نمی کند و از کافرین می شود
و بعد مسئله بهشت مطرح می شود
و قلنا یا آدم اسکن انت و زوجک الجنه
و بعد مسئله هبوط و استقرار روی زمین
و قلنا اهبطوا بعضکم لبعض عدو و لکم فی الارض مستقر و متاع الی حین
و با وجود اینکه خداوند به سمت انسان توبه می کند
فتاب علیه انه هو التواب الرحیم
باز هم هبوط را داریم و این بار می گوید همگی
قلنا اهبطوا منها جمیعا

اینجا هم خلاصه بحث آدم و زمین و بهشت
فاما یاتینکم منی هدی فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون
و هر کس که کافر شود و ایات را تکذیب نماید اولئک اصحاب النار هم فیها خالدون
و مسئله خلد در جهنم مطرح می شود.

درود جناب محمدی زیباست ،از نظرات دوستان و اساتید نیز بهره بردم ، الحمدالله الذی خلق النور من النور ...‌

تاریکی و رو شنایی و مثبت و منفی هردو از خداوند است ، از ناخود آگاه تا خود آگاه ، تاریکی که تبدیل به نور می شود، از عدم تا ....

در پناه نور باشید همیشه

ونیز سکوتش نیز زیباست
زیرا انسان جلوه گر حضرت او می شود ،
با تمام اعضا و جوارح

درودها استاد مهربانم
شعر مفهومی ،چند لایه و زیبایی خواندم از نظرات اساتید هم چیز های زیادی آموختم
تقدیمتان🌹🌹🌹🌹

درود استاد بزرگوار
قلمتان نویسا 💐💐

با درود

یک نظر برایتان مینویسم

هرگاه انسانها بفهمند که وجودیت یا همان خدا در همه چیز پخش است و خود تکه ای بسیار کوچک از خدایند شاید هرگز جنایتی رخ ندهد زیرا در این حالت در برابر ظلم کردن و جنایت ایستا میشوند و آنرا بی دلیل و خود را فانی و در چرخه برگشت به وجودیت(باقی) میبینند

و اما سکوت خدا با گفتار فوق بی معناست
خدا کلیت وجود است منجمله انسانها و هر موجود دیگر در نتیجه اگر چیزی ظلم میکند تنها از نادانستگی اوست

انسانها آشویتس را ساختند
هزاران سلاح
بینهایت کشتار..

تنها کافی بود به این بیندیشند

براستی آنها چه میکنند؟!