نوری بنامِ عشق

خواب چشمانم راقلقلک میدهد
گویی نوربرلبانم بوسه میزند وآغوشم روبه خدای بازاست
به گُمانم دوباره ساعتهادررختِ آشفتگی خودرا اسیرکرده ام
شب است
ومهتاب میرقصاندخودرا درجشنِ ستاره گان
لباسم را رویِ زمین پیدانمیکنم وحتی کشش ندارم دستم رابه کلیدبرق برسانم
اما نه چراغ سوخته
وپایم رالگد کرد توپِ بدمینتون
شایدم لمس
بالجبازیهایِ پی درپیِ خواب براندامم
توانستم خودرا به یخچال برسانم ویک بوسه به تُنگِ آب زنم
نوشیدم شرابی را ومست کردم دخترکِ اسیردر بطنِ وجودم را
بی هوا چشمانم باتاریکی اُنسی عجیب گرفت
وویزویزکنان موبایلم خودراکُشت میزِلبه پریدهِ عتیقه یِ گرسنگی هایم
بازهم .....موبایل قل خوردو ازدولبه جدای شد
گویی له شده اش هم جان دارد
باپایم لگدش زدم
اس ام اس هایِ بی جوابِ رفیقِ خموشی هایم
وبانگِ فحشش راخفه کردم
راهیِ بازتابِ نورشدم دربراندازکردنِ شهراصفهانِ بزرگ وامادلگیر
راه مرافراخواند ودرمیانِ مردمی خودرانظاره گربودم که نه چشم داشتند ونه دهان
اماپچ پچ کنان ردمیشدند وگویی زیرلب مرا آه میبستند
نوری برچشمانم ظهورکرد
وراهِ تاریک را به دوردستی روشنایی بست
گویی دستم راگرفت ومرابه دلِ یک دشتِ بیداربُرد
دستانم رارهاکرد
وفرشته گانی بلورین برقدمهایم بوسه هازدند
عطش داشت تنم
عطشِ یک دیدار
نمیدانم که بودوکجایم
اماتنم راآذین بستندنورها
برلبانم آیه کرامت رادوختند
وبردستانم آیه بخشش
برقدمهایم آیه  راه را

وبرآغوشم آیه زیارت
گهواره ایی برمن سجودداشت
که درآن میرقصید رنگین کمانی از نطفه یِ حلال
بوسه نشاندبرلبانم
ودرکنارِگوشم بانگ اذان رافراخواند
نامش عشق بود
وتولدش دردرونم رویدادی رارقم زدبنام دلبستگی