۲

با سلام به شعر و شاعر
نخست فارغ از هر سبک و سیاقی در یک اثر هنری، ارزش های هنری به کار رفته بررسی می گردد چنانکه از نظر مخاطبان اثری مورد توجه و تحسین قرار بگیرد می توان آن اثر را موفق دانست. در این میان اگرچه آثار هنری زیادی با اقبال عمومی همراه نمی شود اما می تواند در خلوت مخاطبان خاص خود راه پیدا کند.
شعری که خواندیم از شاعر امیر حامدی عزیز و گرامی که اجازه نقد اثر خود را به مخاطبان و خوانندگان خود داده است، شعری است دغدغه مند و اجتماعی و از حیث پرداخت زبان قابل اعتنا است. افزون بر این دو مزیت، نکته ای که باعث شد بعد از مدتی دست به قلم ببرم توجه دادن بیشتر شاعران به بیان شاعرانه است. شعر پدیده ای است که نه با فیگور شاعرانه محقق می شود و نه با تز روشنفکرانه. شعر در لایه های پنهان خودش قابل تفسیر است. خود شعر اما دارای ابهام شاعرانه است. و شاید اشکالی که بتوان به این اثر وارد دانست، در سطح ماندن اثر و ارجاع ندادن شاعر به اعماق است. شاید اگر بخواهیم مقصود شاعر را از این شعر بیان کنیم به تبعیض ها و بی عدالتی هایی که در سطح جامعه دیده می شود و نهایت ظریف کاری هایی که در خود اثر مشاهده می شود مثلا در اسم «جمیله» که ما را ارجاع می دهد به زیبایی و محتمل اینکه به دلیل زیبایی توانسته عروس وزیر شود یا مثلا لیسانس علوم حیوانی و ارتباطش با حیوانات که سعی داشته هارمونی و همبستگی شعر را حفظ کند اما آیا شاعر توانسته است از این مقایسه و از بیان این بی عدالتی کارکردهای معنایی بیشتری اخذ کند؟ و مخاطب خود را از سطح به اعماق ببرد؟
نقد خود را همینجا به پایان می برم.
پیشاپیش میلاد با سعادت مولای متقیان حضرت علی علیه السلام، روز مرد و روز پدر را تبریک می گویم.
پیروز باشید و با سعادت