چهارشنبه ۲۸ آذر
اشعار دفتر شعرِ سراب شاعر جواد صارمی
|
|
پیله ای پوچم که در من آرزویی مرده است
|
|
|
|
|
بیا امشب به اغوشم، که گرما از تو میگیرم
ز سرما گر نباشی تو، خدا داند که می میرم
بیا تا شانه های تو
|
|
|
|
|
دو قدم مانده به دیدار خدایا چه کنم؟
|
|
|
|
|
زیر آوارِ بلا می شکند آهن ِ سرد...
|
|
|
|
|
چه سودایی به سر داری؟ که دل در دامِ گل دادی
|
|
|
|
|
نفس در سینه تنگ است و دلم تنگِ نفس هایت
|
|
|
|
|
خوش به حالت حوّا، عشقِ تو آدم بود...
|
|
|
|
|
در قابِ چشمان ِ تو ،دیگر جا ندارد...
|
|
|
|
|
قافیه پردازِ تو ، آخر بُرید...
|
|
|
|
|
دستم به گناهِ تو چو آلوده شود....
|
|
|
|
|
تا پای جان در پای او، ماندی ولی او...
|
|
|
|
|
سر به روی سینه ام بگذار و دیگر غم مخور..
|
|
|
|
|
عاقبت حسرت دیدار مرا خواهد کُشت...
|
|
|
|
|
باورکن ای شیرین من،تغییرکردی
برقِ نگاهم را تو بد تفسیرکردی
|
|
|
|
|
شبی بر سر چنان مستی اثر کرد
که عقل از کف برفت و شب سحرکرد
چو بر خود آمدم، دیدم پریشان
فتادم روی ش
|
|
|
|
|
نگاهم می کنی اما نگاهت در نگاهم نیست
دگر آغوش گرم تو، به اوج غم،پناهم نیست
|
|
|
|
|
تنم زخمی، دلم خون و ز دیده اشکِ غم جاری
ندارد قرصِ اعصابم، اثر بر حالِ تکراری
|
|
|
|
|
وقت دل کندن از این خانه و کاشانه رسید
وقت آتش زدن این دل دیوانه رسید
|
|
|
|
|
بنوش از باده و مستی به سر کن
شبی را در کنار من سحر کن
من امشب ساقی ام آسوده سرباش
غم و اندوه را ا
|
|
|
|
|
زیر باران،دیده گریان،می رود با،پای لرزان
در کف او، تکه قلبی،گشته زخمی، گشته پنهان
یک غرور تکه پاره
|
|
|
|
|
حلقه ی دست تو در دست رقیب..
|
|
|