باغبان

من از این پنجره کوچک 
رو به باغ 
سال هاست 
شاهد رقص گل و نغمه باد 
وشادی مرغان و
چهره سر سبز درختان 
در بهاران هستم ،
تنها اینجا و در این باغ 
دری باز شده تا به بهشت ،
من از این پنجره کوچک 
نگران زردی وپژمردن
گل ها هستم در فصل خزان
در این باغ بارها تنها شدم 
وسپس ودر این تنهایی
سوز وسرمای جان سوزوکوچ مرغان در این فصل سرد 
همه را من دیده ام به عیان 
اه ،  
من میدانم 
دست زرد پاییز
وسرمای جانسوز زمستان 
رنگ غمگین اش را
کرده در رخسار گل ها جاری 
در رگ وبرگ برگ گل ها 
اه ،  
من می دانم 
چهره باغ وگلستان هم 
شده پژمرده از این همه
جور ونا بسامانی فصول ،
جامه شان پاره ‌وچاک 
دلها همه مالامال از غم 
وزردی خزان وسردی بعد از آن 
چه روز ها که برگ‌ ها
منتظرنوازش بادند وبر چیدن شان
هنوز باغ در گیر ترنم جامانده پرنده ها
وصدای نوازش ‌برچیدن 
باد است ،
سفر مرا در گذشته های
دور باغ وچند سالگی می برد با خود 
ونگاه می کنم چه سال ها گذشته بر همین منوال ،
کتاب فصل ورق می خورد 
فصل رویش سبزه ها 
ودرو در گرما و پاییزان ویخبندان پشت سرش هردم‌
وباز می رسیم 
به اخرسال وفصل دیگری در راه
ومن هنوز در سفرم 
در همین اتاق وپشت همین پنجره کوچک روبه باغ،
ودیدن پرنده گانی عاشق
که جسورانه در پی معشوق 
نغمه سر می دهند به شوق ،
وجملگی منتظربوی بهار
وفرصت سبز حیات که 
پیامی دارد 
در باور این همه گل در بهاران 

قدر ایام بدانیم که عمرمان در گذر است
پنجره را بگشاییم که وباغ را بنگریم دوباره که 
بهشت هم اینجاست ! 
بهرام معینی (داریان ) زمستان ۹۸