پلنگ و ماه 2

میخواهم امشب از ماه و پلنگ، اشعاری از شاعران پارسی یا ایرانی بیاورم. پیشتر واگویه نمایم که در افسانه ها و منابع فولکلوریک بیشتر کشورها علی الخصوص میهن خودمان قصه یِ ماه و پلنگ و غرور و پندارِ پند آموز آن مورد توجه بوده است ( میدانید که پلنگ بنابر این باور،احدی را برنمیتابد که بر بلندایِ هیبتش بدرخشد.چشمش که به ماه می افتد به بالای کوه میرود تا مگر به خیالش پنجه ای سترگ بر آن درکِشَد و آن را به پایین بیاورد... پنجه درکشیدن همان و سقوط در چاهِ غرور و خودبرتر و خودبزرگبینی،همان) که این وصف را به زیبایی هرچه تمامتر👇
استاد زنده یاد حسین منزوی آن را سروده است:


خیال خام پلنگ من به سوی ماه، جهیدن بود
و ماه را زبلندایش به روی خاک کشیدن بود
پلنگ من، دل مغرورم، پرید و پنجه به خالی زد
که عشق، ماه بلند، من ورای دست رسیدن بود
گل شکفته خداحافظ، اگر چه لحظه دیدارت
شروع وسوسه ای در من به نام دیدن و چیدن بود
اگر چه هیچ گل مرده دوباره زنده نشد اما
بهار در گل شیپوری مدام گرم دمیدن بود
من و تو آن دو خطیم آری، موازیان به ناچاری
که هر دو باورمان ز آغاز به یکدیگر نرسیدن بود
شراب خواستم و عمر من شرنگ ریخت به کام من
فریبکار دغل پیشه بهانه‌ش نشنیدن بود
چه سرنوشت غم انگیزی که کرم کوچک ابریشم
تمام عمر قفس می بافت، ولی به فکر پریدن بود


________________________________


عیسا نصراللهی: 👇


به ماهِ بلند بیندیش
که
سپیده دَمان
در قُرُقِ آبستنِ پلنگِ زخمی
چَشم بر دامنِ عریانِ زمین
دوخته بود ....



* برخلافِ تمامی آثار منظوم و منثور، حقیر در این سروده خواسته ام تنهایی و تمنا و سکوت و مظلومیتِ پلنگ ( انسان خاکی) را به تصویر بکشم. دیگر بفکرِ بلندپروازی و غرور نیست ( تنهاست و عاصی).


و تعدادی سروده در خصوص ماه و پلنگ که متأسفانه اسم شاعرشان را پیدا نکردم ولی در اینجا می آورم( امیدوارم دوستان هم در خصوص ماه و پلنگ اشعاری بداهه یا قدیمی از خود یا دیگران بفرستند و هم اینکه اسم این شاعران را اعلام نمایند)


*

این عکس رخ توست که بر ماه نشسته
نشنیده ولی بچـــه پلنگ ایــن جریان را

برعهد تو دلبسته و دل خوش به تو کرده
حافظ کـــه رها کــرده همه مغبچگان را


___________________________



چرا وقتی پلنگ من هوای آسمان دارد
همیشه ابر می آید، همیشه ماه می گیرد؟

خزان می خیزد و با پنجه های خشک و چوبینش
گلوی سبز را در بطن رُستنگاه می گیرد



__________________________



ایزد که گفته بت نپرستید پس چرا؟
دنیا پر است این همه از خوش تراش ها؟!

از بس به ماه چشم تو پر میکشم? شبی
آخر پلنگ می شوم از این تلاشها!



_________________________



بدون اینکه شبی ماه را نظاره کنیم
چه کرده ایم به جز طعنه بر پلنگ زدن؟

در ازدحام ابابیل ها کلاغ شدیم
مرام هرچه کلاغ است لاف جنگ زدن



_____________________________



ماه شب چهاردهی که تصاحبت
چون حسرتی به سینه ی صدها پلنگ بود

خوشبخت آن دلی که برای تو می تپید
خوشبخت آن دلی که برای تو تنگ بود



______________________

درپناه مهر _ عیسی نصراللهی

امیدوارم با بداهه یا اشعار قدیمی در خصوص ماه و پلنگ،این صفحه را مزیّن نمایید