غزل 28

غزل (28)

دریغا که از غم رهایی ندارم
از این چرخ گردون نگون گشته کارم
ندانم در این دشت هجران خدایا
چو مجنون به هر شب کجا سر گذارم
چنان ریزد از دیدگان اشک حسرت
چو دریا شود تر به خون چشم زارم
من آن مرغ عشقم که دور از هیاهو
نشد کس مرا در قفس غمگسارم
زمانی چو گل یار پروانه بودم
به صحرا مبینم که چون بوته خارم
اگر گل نبیند ز بلبل وفایی
ز رونق بر افتد همه گلعذارم
کجا آن که از چهره لب برگشاید
زداید غم از دل بروبد غبارم

 

دکتر نادر مسلمی ( ن م  قطره )
خوانش : طلوع سحر