نباش (شماره ۲)

سلام بر شما
غزل خوب و خوش وزنیست
جسارتاً:
بیت اول از نظر معنایی و نگارشی ضعیفه
گریه ها... او
جمع... مفرد
مصرع دوم: او نبودت را تمنا می کند؟!
یعنی هستی ولی آرزو میکنه نباشی؟!
میشد مثلا گفت:
گریه هایم باز غوغا می کند
دل وجودت را تمنا می کند
وزن تموم مصاریع درسته فقط یای آخر واژه ی استعفای که اجبارا و بخاطر سلامت وزن اومده، یکدستی زبان شعر رو خدشه دار کرده.
مثلا میشد گفت: نغمه ای ناساز اجرا می کند
یا هرچی که خودتون میدونید

در مصرع: خاطراتت را چه هجا می کند
برای صحت وزن هجا باید بصورت هجّا تلفظ بشه یعنی با (ج) مشدد که اینم از کیفیت کار کم کرده با توجه به اینکه نقش معنایی قابل توجهی هم نداره که شاعر ناگزیر از استفاده از این وصله ی وزنی ناجور باشه.
مثلا میشد گفت:
خاطراتت را چه برپا می کند
یا هر واژه ی دیگه ای که خودتون میدونید با تناسب معنایی کافی و رعایت قافیه و وزن(دو هجای بلند)

در مصرع: درد این غمخانه حاشا می کند
حذف (را)ی مفعولی که در زبان فارسی امروز رایج نیست، از بلاغت کلام کاسته.

در کل شعر زیبایی بود با تصاویر و تعابیری تازه و وزنی درست که نشان از توانایی شما داره.
جسارتم رو ببخشید
زنده باشید