مثنویِ دو کلمه ای

درودبرشما
بسیارزیبابود

بسیار زیبا و شورانگیز بودند

درود ارجمند

بسیار زیبا و دلنشین سرودید

با حسّ و حالی عاشقانه؛ دل‌انگیز و ملموس

عبارات پایانی شعر اولتان، تداعی کرد یکی از غزل‌های خاطره‌آمیز خودم را که خیلی دوستش دارم و مرا برانگیخت که آن رو تقدیم به اشعار زیبا و احساس زلالتون کنم:

آن شب که ماهیِ دلت، بی‌خواب و خور بود
دریای احساست، چقدر آبی و پُر بود
در برکه‌ی داغ و، عطشناکِ دلِ من
پیوسته ماهیِ تپش، سرگرمِ سُر بود
آبِ محبّت را دلم، می‌کرد، احساس
آبی که بس شفّاف بود انگار، کُر بود
در سینه‌ات، آتش فروزان بود؛ آری
مهرت چو آتش، پُرشرر، در حالِ گُر بود
در گوشِ احساسم، محبّت می‌سرودی
شیرین سخن‌های تو باارزش، چو دُر بود
می‌خورد، قلبِ من، از احساسِ تو آبی
آن شب که ماهیِ دلت، بی‌خواب و خور بود
زهرا حکیمی بافقی (الف_احساس)

شاعرانه‌هایتان ماندگار

درود بر شما
قشنگ بودن بخصوص شعر اول

تمام جهان، بازتاب دو کلمه است: دوستت دارم
(یک نفر در دل تاریکی ها_ م. فریاد)

آمدن ها همیشه بوی تنهایی می دهد
و رفتن ها بوی عشق
و من برای رفتن آمده بودم
کوله بارم دفتر شعریست
که نمی دانم برگهای زردش
یادگار کدامین سرو است
دوست داشتن را بلد بودی
معنایش را ولی نه!
تو به من دوست داشتن آموختی
و من به تو غم را
حالا هر دو می دانیم
که "دوست داشتن" یعنی "غم"... م. فریاد

ببخشید صفحه تونو خط خطی کردم
زنده باشید

سلام
حاصل عمرم دوست داشتنش بود
اما_
دوستم نداشت....
م. مهتاب

عالی بود... اولی

با سلام شاعرعزیز
مانند همیشه بردلم می نشیند
شاعر گرامی
درود درود درود

درود شاعر گرامی
بسیار زیبا بود

مانا باشید

سراسر احساس و زیبایی

سلام و دورد استاد بزرگوارم
تقدیم برای یلدا


فرهاد

اى دريغا كز زمان تنها به ما فردا رسيد
كو رسيد اما چه سودى زو شب يلدا رسيد

با تو هر دم يار ديرين واژه ‏ام منظور بود
بى تو اى محبوب خوبان جمله بى‏ معنا رسيد

جان و دل ار سوخت از سوداى افيون بود و چشم
چون نظر افكند و نوميد عاقبت اينجا رسيد

يا رب اين غوغاى بر جا مانده از تقويم چيست؟
كين زمان در پاى گلها سايه‏ ى يغما رسيد

دل چه خوش بود از سبويى از مى پيمانه‏ اى
سنگ جهلى چون شكست پيمانه را صهبا رسيد

بس كه بر دل وعده‏ ى امروز و فردا داده ‏ام
دل بهر گل مى‏ رسد گويد كه آن رعنا رسيد

خار دوران را به چشمم گر نهادند جاهلان
دم فرو بستم به عزلت گفتم از دانا رسيد

جام پاكى را به سر كش باصر از لطف خداى
اين بود پيمان او كو از لب زيبا رسيد

باقر رمزی باصر

سلام دوست خوبم
شعر زیبایت را خوانده بودم و لی اتفاقات اطاف مردمم حال و حوصله ی نوشتن در نت های قرضی را ازم گرفته بود
تازه دارم با خودم کنار میایم
که
همینه که هست

سلام بر دوستی تان
درود بر شعرتان