ای شهر، مرا به خاطراتت بسپار

عید است ولی دلم چه غمگین شده است
بر جمله‌ی کائنات، بدبین شده است
از سفره‌ی خالیِ همین مردم شهر
تا میوه‌ی فاخری که گلچین شده است
ای بخت ز لطف بیکرانت ممنون
کین پشت، همیشه تاابد زین شده است
عید است ولی در انزجار از خویشم
از این قلمی که زهر‌آگین شده است
با پای پیاده این خیابان بلند
در هر قدمش چه شوم و نفرین شده است
با کودک کار، این حوالی هر شب
چشمان همه به گریه آذین شده است
آن چهره که مات می‌شد از او خورشید
چندی‌ست که پر چروک و پُرچین شده است
ای شهر، مرا به خاطراتت بسپار
با صورت زردی که نمادین شده است