آوای انتزاع

آوایی خسته
ابرهای هر جایی
حجمی از سلولهایی تنهایی
مرا برد
به ماده ی گرانشی تن ت
-
وقتی
رفته هایت
تابید
به پای اکنون های هوس
-
یا کریمی بی جفت
کو کو کنان
با نگاهی جعلی
بر شانه ام
-
پریدن را
تا آنسوی پنجره ای انتزاعی
فکر کرد!
-که-
بی حیایی پرده
موجب شکست نور شد
--------

از:صحبت