بنام نگارگرعشق............................
.................................................................
اُلفتــــــی بود ،میـــــانِ تـوُ ،تـاریکـــــیِ شب
خلوتــی، نـانِ جُوی،دست ورُطب هـای خــدا
پُشتِ دَر، اشـکی وشــوقی، بـه تمنّـا وطلب
خنده ای برلب و، گویـا که ،بـه لب هـای خـدا
.................................................................
همـــدمِ سـیروســلوکِ تـو، دَرین خلوتِ شب
رازِ عشقی ست،کـه بـاخـالقِ یکتــــــــا داری
رازِ گـامی ست ،که بَر،بـامِ زمـان بُگـــــــذاری
رازِ بذری ست ،کـه درقلبِ زمین، می کـــاری
..................................................................
بَذری از،کیسه ی پُرعاطفه هایت که،به دوش
آبی از، زَمـــزمِ چشــــــمِ توُ،ازکــــوثرِ عشق
حـاصلِ مزرعـه ات ،نیست جُـزایمـان بـه خـدا
تـابـه جـانِ دِگران، کـام دَهـد، گـــوهرِ عشق
.................................................................
ولی ای ،قبــله ی دلهـای همه دلشــــدگان
ای بهـاری دلِ تو،ســــــاحلِ سرســـبزِ دُعـا
ای جـلای همــــــه ی آینـه هـا، روی نکـوت
تـابـه کِـــی،گـام زنی، خلوتِ شب را تنــــها
...............................................................
واژه هـا، شرم نمـاید چورسی، برســرِ چـاه
کـه دَرو،نیست بـه جُز،نـالـه ی مولاهَوسی
این سکـــوتِ شب واین،گـام زدن تـا میـقات
قلم ازدستِ من اُفتـد،چوبـه مسجد بِرسی
..............................................................
زان سپس، بانگِ اذان،تاکه به گوشم برسـد
یـادم آیـد، زِســــــــحرگـاه و،اذان گفــتنِ تـو
خُفتـه را، بـانگِ توبیـــــــــدارکنــد، بَهرِ نمـاز
وان نمازیکه درآن هست،به خون خُفتنِ تو
................................................................
بـاورت می شود ای،نـاجـیِ هنــــگامِ نمـاز
هرکـه از،مَؤْذنـه ای، تـاکـه اذان می گویــد
چون نفس تـازه نمـایــــــــد کـه،بَرد نـامِ تُرا
عِطرِ خوش، ازهمه اقطارِ جـهان، می بویـَد
..............................................................
نخل هـا،قـامتِ خم گشته، زِهــجرانِ تواَنـد
چـاه، خشــکیده گلویش زِعطش، مولاجـان
شب نـدارد، هوسِ دیــــدنِ یک، روزِ دِگـــــر
تـا یتیمی بـه جهــان، گریـه کُنـد،درغمِ نـان
..............................................................
(دیوانه)
چـاه، خشــکیده گلویش زِعطش، مولاجـان
شب نـدارد، هوسِ دیــــدنِ یک، روزِ دِگـــــر
تـا یتیمی بـه جهــان، گریـه کُنـد،درغمِ نـان
درود استادبزرگوارم
بسیارزیبا بود
ماجورباشید ان شاالله