پدر

پدر بعد از وجود تو صفایی نیست در دنیا
فراقت در توانم نیست دگر برخیز از این ماوا
نشد تسلیم نومیدی امید من به برگشتت
و در باور همیشه قصر یادت مانده پا بر جا
اگر اسفندیار، آشیل و اسکندر همه مردند
اما هست انتظار من به برگشت تو نامیرا
به راهت خیره ام هر دم که برگردی از این رفتن
نگشته باورم اینکه کشیدی پر از این دنیا
دلم تنگ است و دیگر خواب هر شب باتو بودن هم
تسلی ام نبخشيد و نکرد آرام قلبم را
به جز در امن آغوشت ندیدم رنگ آرامش
به تامین جهان من تویی خورشید را معنا
پدر برخیز دلتنگم برای رفتنت زود است
چگونه می پذیری من بمانم خسته و تنها
بگیر از گونه هایم اشک با دستان پر مهرت
بکن از سرگذشتم این غم و اندوه را منها
"نوا"شرمنده ی این است که بعد از تو نفس دارد
نشاید واژه ای باشد که رنجش را کند انشا


به مناسبت درگذشت پدرم بیست ونه هفت هشتادو نه