کاش میشدمرگ راآنگونه هست بایدسرود
کاش میشدراه رفت بین خطوط
کاش میشدتادری ازباغ هارابرگشود
کاش میشدشعرآزادی راهرجاسرود
صدهزاران بارعشق رامی فرستادیم درود
کاش میشدقایقی انداخت برپهنای رود
کاش هیچ چشمی نبودچون چشم حسود
کاش هیچکس شاهدغمهاودردهامان نبود
کاش میشدتامرام نسل ماهمچون قدیمی هابود
کاش درگفتارماپربودارریبایی گفت وشنود
(زندان من)
زندان من این تن منه
نگاراطاقتم خیلی کمه
جگرازغصه ی دوری همش خون وغمه
تودلم دردوماتمه
طاق وبام خانه ام جانم نمه
این روزاهدیه ی چشام دانه های اشکمه
دل پرریش وغمین اینکه سرنوشتمه
بازی پرپیچ وغم روزگارسیاهمه
(نداری)
نداری آی نداری که دردم گشته کاری
شب وروزم به خواری وحالم هست به زاری
نداری آی نداری توغم دادی نه شادی
دگرطاقت ندارم نه امیدی نه صبری نه قراری
(مه لقا)
ای مه لقا
شیرین ادا
بامن بمان دراین هوی
هردم تراکردم صدا
ای مه لقاجانم بیا
رحمی نمابراین گدا
راحت چراگشته جدا
زیباووشوخ هستی چون مرغ مینا
یک شب تراکردم دعا
نزدخدا گفتم خدا
من تاکجا
این ره روم تنها جدا
رحمی نمابراین گدا
بامه بمان دراین هوی
هردوشویم یک دل کنیم عشق وصفا
دراین هوی بامن بیا بامن بیا