امشب صفای عالم بالا مُضاعف است
لُطف وعطای خالقِ یکتا مضاعف است
ساقی وشانِ خیل ملک باده می بَرَند
خُمها زِمَی لبالب وصَهبا مضاعف است
رقصِ ستاره های مدینه چه دیدنی ست!
سرمستی ملائکِ زیبا مضاعف است
بر دَف زنند شورِ تَوَلاّی مجتبی
شکرانه های کوثرِ طاها مضاعف است
گل داده است باغِ مُصَفّای بوتراب
شیداییِ شقایق و مینا مضاعف است
آماده گشته خوانِ کرامت که گُستَرند
دربیتِ مُصطفی که توَلاّ مضاعف است
بر سفره ی صیامِ گلستان هَل اَتی
شهدِ لبانِ غنچه ی فردامضاعف است
درشامِ روزه داری و بر خوانِ مُرتضی
طعمِ غذای حضرت زهرا مضاعف است
سرمی زند ستاره ای ازخانه ی علی
شادیِّ قلب اُمّ اَبیها مضاعف است
بر دامنِ سعادتِ خَیرُالنّسا بتول،
انواری ازکرامتِ والا مضاعف است
چشم وچراغِ خانه ی مولا علی رسید
زیبائیِ چونرگسِ شهلا مضاعف است
با آن که مجتبی حسن وسبط اکبر است
مَحجوریِ ولادتِ آقا مضاعف است
مغمومِ درامامت ومدفونِ در بقیع
مظلومی شهادتِ مولا مضاعف است
قرآنِ ناطق است وغَزَل دونِ شأنِ اوست
شرمندگیِّ شاعرِشیدا مضاعف است
غلامرضا مهدوی