عشق به غیر او فناست

به نام بی نام دوست
عشق به غیر او فناست

باده غم به سر شکن ، این نه خطا و اشتبا ست

ساقی اگر خداشود، عشق به غیراو فناست

/از چه پی غمان روی/، غم به دلت زیان کند

/عشق تو را صدا زند،/وای صدای آشناست

بر درتو/ نبُد /جفا، نیست ریا به /ما/روا

مهر توجلوه /می کند/أَمَّنْ يُجيبُ/ خانه هاست

یادتو روشن درون ، نور تو قلب را سکون

/جلوه کن ای نگارِ من/ جلوه ی تو مرا رواست

خنده بلندمیکنی، من به فدای /خنده ات/

هجر روا /که می کنی/ گریه من چه بی صداست

کوه امید من تویی، /چاره ی دردِ من تویی/

مادر مهرپرورم ، /کودک/ من چه با /صفا ست

این قفس وجود را ، چاک زنم ز بهر تو

دار وندار من تویی، داد زنم مرا نداست

ساحل شادم /و/ولی ، گوش زمان ز من کر است

/ ضجه یمن ندیده ای، بی تو دلم چه پَر بلاست/

آمدی و بخواندیم ، /من به تو دل سپرده ام/

/بنده ی پاک حضرتم؟/، وای که این مرا ریاست

شب به نماز حسرتم، چاره گزار دل تویی

رقص /کنان سروده ام/ ذکر من، این... خداخدا ست


ادر پناه حق باشید