سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

چهارشنبه 28 آذر 1403
    18 جمادى الثانية 1446
      Wednesday 18 Dec 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        چهارشنبه ۲۸ آذر

        بعضي وقتا

        شعری از

        محمد بابایی حسکویی

         از دفتر جاودانه خواهم ماند؟ نوع شعر غزل
        ارسال شده در تاریخ پنجشنبه ۳۰ مرداد ۱۳۹۳ ۰۹:۱۹ شماره ثبت ۲۹۲۲۵
          بازدید : ۱۰۱۵   |    نظرات : ۲۷
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر محمد بابایی حسکویی

        بعضی وقتا که نگات از چشم من افتاده بود
        اما بازم اون چشات،چشم منو ربوده بود
        بعضی وقتا که دل من از دل تو رمیده بود
        اما بازم این صدات،حس منو ربوده بود
        بعضی وقتا که کویر دل من بدون آسمونی بود
        اما بازم خورشید نگاه تو قلب منو ربوده بود
        بعضی وقتا هم اگه آسمونی خودشو نشون می داد
        اما بازم دل تو کبوتر دل منو ربوده بود
        بعضی وقتا که فقط خیره به چشمات می شدم
        اما بازم خیرگی های نگاهِ تو منو ربوده بود
        بعضی وقتا یادمه صدای من مثل صدای تو نبود
        اما بازم یه چیزی شبیه صدای تو عشق منو ربوده بود
        بعضی وقتا که سادگی هایه به ظاهر ابلحانه ات
        هوش و عقل رو از سرم ربوده بود!
        بعضی وقتا که واسه دور و هم بودنمون
        آسمونت حتی از کویر لوت ربوده بود
        جایه آهنای زیر سقف بالای سرم
        جایه اون خوشی هایی که دیده بود
        جایه خریدهای شب عید و تو سفر
        هر چی که بد بوده بود خریده بود
        حتی ازدحام کوچه قلب تو هم
        یه بهونه شد که قلب من نذاشته بود...
        واسه عشق دیگری پر بزنه
        حتی باور می کنی از همه دنیا زده بود؟!
        جایی که پرنده ها تو حیاط خونتون لونه زدند
        مثله جاییه که عشق منو تو از اونجا پر کشیده بود
        مثله مرواریدایی که دور گردنت برق می زنند
        تا به حال حتی صدف ندیده بود
        خوش به حال من اگه مال منی
        شاید اینجوری بشه دست اونا بریده بود
         آخرین نامه ای که از نگاه تو رسیده بود
        شاید این نامه به دستشون رسیده بود
        خودشون من و تو رو کنار هم نشوندنو
        مثله اینکه این قرارو خود اون گذاشته بود
        با اینکه واسشون ارزش خاصی قائلم
        اما بازم بهشون گفته بودم چه کسی برنده بود
        حالا که فکر می کنم به اون روزا
        بعضی وقتا که تو چشمات پر از اشک وگریه بود
        خوشحالم که پیشمی کنار من
        تمومه این نفرت رو خودش از دل من ربوده بود
         
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر
        ۱۷ شاعر این شعر را خوانده اند

        جمیله عجم(بانوی واژه ها)

         ،

        منوچهر مجاهدنیا

         ،

        شرمینه بهاروند

         ،

        عباسعلی استکی(چشمه)

         ،

        تینایاسین

        ،

        يدالله عوضپور آصف

         ،

        حمید راد ( احسان )

         ،

        بهزاد رستمی

         ،

        مولود پورصفا

        ،

        ساحل شیدا(ساحل)

         ،

        زهرا کاظمی

         ،

        صفیه پاپی

         ،

        فاطمه رها

         ،

        ناهید معین (پوپک)

         ،

        داوود امیری متخلص به عاشق

         ،

        سينا تاج بخش

         ،

        بهنام مرادی ( بهی )

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        محمد شریف صادقی محمد شریف صادقی
        ۵ ساعت پیش         علی نظری سرمازه علی نظری سرمازه
        ۱۵ ساعت پیش         مهرداد مانا مهرداد مانا
        دیروز         شاهزاده خانوم شاهزاده خانوم
        ۲ روز پیش         احمدی زاده(ملحق) احمدی زاده(ملحق)
        ۲ روز پیش         آرش حاتمی (تکروٍ تنها) آرش حاتمی (تکروٍ تنها)
        ۴ روز پیش         مهرداد مانا مهرداد مانا
        ۵ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        من خاک درش سنگین شعری که شود رنگین ااا بالا برود تا او مستم من آهنگین
        نادر امینی (امین)

        تورا دیدم که پله پله پله می آمدی ااا ناگهان دیدم چرا از پله ها اوج گرفتی گویی که اصلا نمیامدی ااا رفته بودی اینبار در افق محو شدی ولی نه اینکه محو شوی ااا پرواز کردی به بی نهایت ااا ای کاش جای تو بودم
        میر حسین سعیدی

        کار ما بالا سرودن بود و هست اا شعر ما یاد آور روز الست
        نادر امینی (امین)

        ای که بال وپرت ریخته در دامن خاک ااا دیگر نتوان راه بیابی به افق از این تن خاک
        میر حسین سعیدی

        یک بار بخندید و دلش رفت به بالا ااا بالاتر از جهان شد او سید و مولا

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        7