موی های سیاه کوچیدند،در بلندای روزهای سپید

بر سر و روی رفته از یادی،برف و باری نشسته میبینی

شیر بی یال و هیبتی امروز، در قفس پای بسته میبینی

موی های سیاه کوچیدند ، در بلندای روزهای سپید

موی های سپید هم رستند ، رسته ها دسته دسته میبینی

یک زمان هم تبارخسرو بود،حال واحوال ذوق شیرینش

حالیا بیستون و فرهادش ، منزوی ،خُرد وخسته میبینی

«مهره های سیاه می آیند ، مهرهای سپید میبازند»

گرچه   گاهی تو این تبادل را، اتفاقا ، خجسته میبینی

آسمان زود بایگانی کرد ، دفتر قصه  های شیرینش

حال در قاب عکس مواجی، پیرمردی شکسته میبینی

=====

دیروز دوست بزرگوری در فیس پیام دادند  که:

« فلانی،افتخار میکنیم که عکس شما   بالای سایت ما باشد»

 همان دیروز مرتکب این غزل شدم

« سپلس ازنگاهتان»