دوشنبه ۱۳ اسفند
ای شعر، بیا، محوِ نمازم کن شعری از اجمل وثیق
از دفتر نَفس و نَفَس نوع شعر غزل
ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۳۰ دی ۱۴۰۳ ۲۰:۴۹ شماره ثبت ۱۳۵۳۰۵
بازدید : ۶۲ | نظرات : ۱۰
|
آخرین اشعار ناب اجمل وثیق
|
ای شعر، بیا، محوِ نمازم کن
با لطفِ خودت، همدمِ رازم کن
خسته و دلسرد شدم از حالم
جانم بگیر و از نو آغازم کن
گرچه دارد زخم دو بالِ من
نورِ رُخت را بالِ پروازم کن
خِجِلم، کوک نشد سازم با روحِ تو
بیا با نغمهٔ نازت همآوازم کن
رنگینکمان بود، جانم؛ دنیا فانی
بیا با نورِ نگاهت بینیازم کن
۱۴۰۳/۱۰/۳۰
|
|
نقدها و نظرات
|
درود بانو بافقی گرامی تشکر. سبز باشید | |
|
درود جناب چشمه گرامی، بسیار سپاسگزارم از خوانش دقیق و نقد ارزشمندتان. به باور من، تکرار ضمیر اول شخص در این شعر نه تنها از زیبایی آن نکاست، بلکه به دلیل مضمون مناجاتگونه و نگاه شخصی که در سروده دارم، این تکرار امری ضروری و هدفمند بوده است. هدف اصلی من در این شعر انتقال حس نیاز، خواهش و ارتباط عمیق با مخاطب است، و استفاده از این ضمایر، انسجام عاطفی و موسیقایی اثر را تقویت کرده است. امیدوارم توضیحاتم روشنگر باشد و همچنان از نظرات ارزشمند شما بهرهمند شوم. | |
|
درود بر شما جناب خسرو سپاس، شاد و شمشاد باشید | |
|
درود جناب دزفولی بزرگوار تشکر از پیام پر مهرتان سلامت و شاد باشید | |
|
سلام جناب نصرالهی سپاس، پیروز و شاد باشید | |
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.