محال زیبا

صبح بعنی نفس گرم تو در رگ هایم
به هوایی که نفسهای تو در آن باشد
از ته خواهش دل
می کشم هر لحظه دمی از یاد تو را در سینه
باز دم باز فقط یاد تو در هر آنم
ای محال زیبا
شادی بی وصفی
که نشستی به دمی در همه ی تسلیمم
کاش ممکن بشوی
دست هایم تب لمس
دولب پر زعطش بوسه تکرار
شانه هایم به دلش میل غافلگیری
وتمامم دائم پی آغوش تو جان
ودل پرتپشم
سیصد و شصد و پنج روز
ویارش این است
که فقط غرق تمنا و تماشا باشد
لعنتی.....جذبه جذاب.....
ترین شعر جهان......
صبح یعنی نفس گرم تو در رگ هایم
باز هم میگویم
حضرت دلخوشی بی وقفه
دوستت می دارم
دوستت می دارم
دوستت می دارم

حسین گودرزی"تشنه"

۱۴۰۳/۱۱/۰۱