سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

سه شنبه 2 بهمن 1403
    22 رجب 1446
      Tuesday 21 Jan 2025

        حمایت از شعرناب

        شعرناب

        با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

        در اين دنيا سرور مردم، سخاوتمندان هستند؛ ولي در قيامت سيّد و سرور مردم، پرهيزکاران خواهند بود. امام سجاد(ع)

        سه شنبه ۲ بهمن

        باد می آید وَ جارو می زند

        شعری از

        افسانه احمدی ( پونه )

         از دفتر آرامش درون نوع شعر چهار پاره
        ارسال شده در تاریخ دیروز شماره ثبت ۱۳۵۳۱۱
          بازدید : ۱۶   |    نظرات : ۳
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر افسانه احمدی ( پونه )

        می زنم از خانه بیرون تا کمی
        جان بگیرم از هوایی دلپذیر
        حالِ پاییز و خیابانی قشنگ
        ابرها و رقص باد و برگ ریز


        باد می آید وَ  جارو می زند
        برگ های بر زمین افتاده را
        برگ هایی را که روزی بر درخت
        سایه بودند عاشقی دلداده را


        می شوم چون کودکی خندان و شاد
        همقدم با برگ های رنگ رنگ
        زرد و نارنجی و قرمز خشک و تر
        شاد و زیبا مثل یک شهر فرنگ


        کودکی ها را به فالی می خرم
        می روم تا جیغ و داد مدرسه
        می چِشم آلوچه های با نمک
        می شود تکرار باز این وسوسه


        پرسه هایی در خیابان های شهر
        تا بچرخم لا به لای خاطرات
        هر طرف رو میکنم جای تو هست
        کافه و قلیان و قهوه ،منکرات


        می نشینم روی میزی با دوچای
        در کنار حجم تلخی ها و درد
        روبرویم  هستی اما خیره ای
        بر دو فنجانی که حالا گشته سرد


        نم نم باران دوباره می زند
        بر تن لخت درختان جوان
        هر کدام از دردهای کهنه را
        می کنم در اوج دلتنگی نهان


        شیشهٔ چشمانم از باران پر است
        دست هایم خالی از آغوش گرم
        پچ پچ سنگین ابر و رعد و برق
        می کِشد از روی من تنپوش نرم


        پای سروی "پونه" ای می لرزد از
        وحشت طوفان بی رحم خزان
        می کنم چتر سرش دستان خود
        تا بماند از بالاها در امان



        افسانه_احمدی_پونه

        ─┅─═ঊঈ🍃🌸🍃ঊঈ═─┅─
        ۲
        اشتراک گذاری این شعر
        ۳ شاعر این شعر را خوانده اند

        طاهره حسین زاده (کوهواره)

         ،

        ساسان نجفی(سراب)

         ،

        عباسعلی استکی(چشمه)

        نقدها و نظرات
        عباسعلی استکی(چشمه)
        عباسعلی استکی(چشمه)
        ۱۱ دقیقه پیش
        درود بانو
        پر احساس و زیباست
        جسارتا در اخرین مصرع"بلاها" نیست؟ خندانک
        ساسان نجفی(سراب)
        ساسان نجفی(سراب)
        ۳ ساعت پیش
        درود بر پونه بانوی شعر ناب..
        زیبا و دل انگیز..
        احسنت..
        خندانک خندانک
        خندانک خندانک
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        ابراهیم هداوند ابراهیم هداوند
        ۲ ساعت پیش         جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
        ۱۸ ساعت پیش         محمد شریف صادقی محمد شریف صادقی
        دیروز         سید هادی محمدی سید هادی محمدی
        ۲ روز پیش         لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم) لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)
        ۴ روز پیش         محمد شریف صادقی محمد شریف صادقی
        ۴ روز پیش         جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
        ۶ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        ساسان نجفی(سراب)

        ن درون کوچه های شهر ما پاییز طولانیست اا بگو آیا بهاری هست
        نادر امینی (امین)

        دشت ودمن شده لاله گون از پیکرهای خون ااا این لاله های واژگون هرصبح شکفته می شوند دربستر عشق وجنون
        طاهره حسین زاده (کوهواره)

        داراییِ دل عشق و امّید و خیال است ااا تصویر ِ چشمانِ تو که لبخند می زد ااا با مهربانی حسِ تُرد و نابِ حب را ااا بر عالَم و آدم نگاهت بند می زد ااا سلام بداهه د
        مریم کاسیانی

        می خواستم شعری برای گریه بنویسم اا اما غمم را واژه ها خالی نمی کردند ااااحتی اگر هم می نوشتم چون نمی خواندی اااا ازحال من چیزی به تو حالی نمی کردند
        صفورا کمربسته ،

        من آن مرغ سخنگویم که در خاکم رود صورت ااا هنوز آواز می آید که سعدی در گلستانم

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        2