دو ماهيِ چشمهايت

دست بردار؛

از اين  محصوري

كدام عيد.. !؟

كدام سفره ي هفت سين...!؟

تا از زمستان

چند قطره باران باقيست

دو ماهيِ

زلالِ چشمهايت را

از تُنگِ  كهنه يِ كوچك بردار

و به آبيِ آرامِ

دريايِ آزاد بسپار

به چنين آرامشِ خواب

در آغوشِ

 شيشه ي نازكِ  دستهايِ شب

دل خوش نباش

من روزهاست

لبِ پنجره يِ اين خانه

در تيررسِ

سنگ بازيِ(سنگ اندازي) كودكانم

كاك باران ، ملكشاهي پاييز 92