کعبه ی افسوس(ناقوس شکسته) ( صلیب سوخته)

سلام

مطالبی چند علی رغم قصور اندیشه

کعبه ی افسوس(ناقوس شکسته) ( صلیب سوخته)
عنوان توجه را جلب می کند
سه عنوان در یک عنوان یادآور تثلیث

با توجه به مطلبی که در اثر قبلی در مورد واژه ی بارگاه گفتم مخاطب در رگ حرف به حرف آثار شریف خیمه باید بزند چرا که دفینه هایی زیر حرف به حرف می تواند خفته باشد
عنوان امور منفی ای را ذکر می کند در سه سطر اول نیز این مطلب را شاهدیم

آنان که رویای تاج آفتاب را
تاجی از آفتاب
آفتابی که تاج دارد

در سر می پروراندند
تامل در چرایی جدایی این سطر از سطر قبل

بارها خورشید را در صورتم له می کردند
خود خورشید را له کردن در صورت
معنای دیگر خورشید من بودم
آنان در جست و جوی تاجی از آفتاب خورشید بودند حال آنکه خورشید مجسم من بودم
کلمه ای را تغییر دهیم ببینیم معنا چه می شود
له فتحه ل برای او
صورت را معادل وجه بگیریم
کل شىء هالک الا وجهه
ان الله خلق آدم علی صورته
در عهد عتیق نیز نقل است که آمده است
پس خدا آدم را به صورت خود آفرید

دو سطر اول امری ذهنی
اما سطر سوم امری عینی
نمود آن تخیل ها در بیرون به صورت خورشید له کردگی در صورت خود را نشان می دهد
با توجه به افعال و نیز کلمه بارها استمرار را شاهدیم
امر کوچک در بزرگ له می شود حال خورشید به آن وسعت در صورت که کوچک است له می شده است
از سطر سوم مظلومیتی مشاهده می شود که بارها اتفاق افتاده است و افتاده است از آن طرف استقامت را شاهدیم که علی رغم این همه خورشید له کردگی همچنان صورت پابرجاست
نوعی حافظ گونگی درین سه سطر استشمام می شود
بوق و کرناشان آنگونه بود اما در عمل به نحو دیگری سلوک کردند
البته می توان حالت عکس ریاگونه را نیز بیان کرد
درون رویاهای زیبایی داشت اما برون نازیبا بود
خلاف ریا که درون نازیبا و برون زیبا

مطلبی را ظاهرا جناب استاد هیچکاک فرمودند چیزی به اسم صورت وجود ندارد تا زمانی که نور بهش نتابیده است وجود ندارد

برخی ارتباطات

آن زمان آفتاب زمان سنج
رویا معمولا در غیاب آفتاب
آفتاب پروراننده گیاهان
تاج و بار یافتن مرتبط با پادشاه
سر با صورت
نور آفتاب و رنگ صورتی
ارتباط دو فعل
تاج خورشیدی

عید فطر
۱۱ فروردین ۴
سیاوش

سلام

شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست
صلای سرخوشی ای صوفیان باده پرست
اساس توبه که در محکمی چو سنگ نمود
ببین که جام زجاجی چه طرفه‌اش بشکست

آنان که سوره ی سرخ آواز را
به غوغای خواب من افزودند
بی شرمانه درد را
داغ کرده بر پیشانی بلند گیتی حک می کردند
بی شرمانه مهتاب را
تا ابد در زنجیر عبد خود
چهره ی فلک را
پیش پای غنچه ها گریان می کردند

باز جولان آنان
جناب سهروردی تالیفاتی چند دارد
عقل سرخ
آواز پر جبرئیل
صفیر سیمرغ
فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ
از ارتباط این آیه با این بند حقیقتا جا خوردم
سرخ با ورده که ظاهرا گل سرخ است
سما با فلک
دنبال گل در بند بودم که در انتها شگرفانه با غنچه رو به رو شدم
همچنین دهان البته با کسره است منتها با فتحه را که در نظر بگیریم مرتبط می شود با آواز
در مورد بطون مطلبی که هست این است که اعم از این است که خود استاد آفریدگارش باشند یا اینکه ایشان نیز چنین بطنی را در نظر نداشتند
مثلا در اینجا ممکن است این آیه مدنظرشان نبوده باشد منتها به هر حال این ارتباطات هست و لایه برداری که انجام شود به این کنز می رسیم
خودآگاه و ناخودآگاه را اگر قائل باشیم شاید بتوان گفت بطونی را خودآگاه بتن ریزی می کند بطونی را نیز ناخودآگاه طراحی می کند و بطونی ممکن است باشد که ورای این دو پی ریزی کرده باشد حال آن ماورا چیست و آیا باز در خود می گنجد
بطون همانطور که تشکیکی است طراح بطون نیز تشکیکی
و بطن البطون چیست و کیست
همچنین این مطلب در مورد ظواهر هم می تواند صادق باشد و باز شاهد طرح ریزی های خودآگاه و ناخودآگاه و ورای این دو باشیم
در مورد فعل می کردند شاهد یک حذف هستیم اگر فعل محذوف را بعد از عبد خود می کردند بدانیم
البته شاهد دو بار آوردن فعل می کردند هستیم
بی شرمانه نیز دو بار در این بند آمده است و کلا در سرتاسر اثر شاهد تکرارهایی هستیم
فعل محذوف می کردند؟ یا حک می کردند؟ یا گریان می کردند؟
سه سطر بین دو فعل داخل کمانک قرار گرفته اند قرینه حاکی است که بعد از عبد خود به نظر می رسد فعل حذف شده است منتها می توان در دو سطر دیگر هم فعل افزود و معنا آفرینی را نظاره گر بود مثلا بی شرمانه مهتاب را گریان می کردند
در مورد کرده بعد از داغ الان در خاطرم نیست چه ساختاری از زبان است ولی انگار یک نحو حذف را در خویش دارد
در بند قبل آفتاب اینجا مهتاب
در بند قبل صورت اینجا چهره
شاهد انواع و اقسام تکرارها هستیم گاه عینا کلمه تکرار می شود مثل خورشید در چند جای اثر
گاه مترادف کلمه ای می آید مثل چهره
گاه کلماتی که تناسب دارند مثل آفتاب مهتاب
کلمه ی داغ مرتبط با خورشید در بند قبل
مهتاب نسبت به آفتاب سردی را حکایت گر است
تکرار چهار بار کلمه ی را در این بند به نحوی که در تمام موارد پایان گر سطرند
حسب یکی از برداشت ها در بند قبل خورشید را در صورتم همانند بود مثلا با کتاب را در کتابخانه ام بنابرین خورشید در صورت قرار داشت و آن خورشید را له می کردند و یا مقصود آن بود که صورتم خورشید بود
باری در این بند داغ که مرتبط است با آفتاب در پیشانی که مرتبط است با صورت حک می شود
بر پیشانی نوشتن هم که معرف حضور است
در بند قبل صورت خورشید بود یا سخن از من خورشیدم بود اینجا تعالی رخ می دهد و من گیتی می شود
در بند قبل رویا بود در سر آنان اینجا خواب من
سیاق بند قبل باز در این بند تکرار می شود ابتدا ترسیم کاری که نیکو به نظر می رسد و بعد ناشایست ها
بخت بلند پیشانی بلند
افزودند فعل گذشته بنابرین اگر این کار نیکو هم باشد در گذشته انجام شده است و تمام منتها می کردند استمراری است بنابرین تکرار را در آن افعال نانیکو نشانگر است
از منظری دیگر ابتدا فعلی را روایت می کند و بعد بازتاب های آن فعل را
یعنی آنان که آن افزودن به خواب را انجام دادند با این کار آن حک کردن و عبد کردن و گریان کردن را انجام می دادند
اینجا باز شاهد توحید و تثلیث هستیم
یک افزودن به خواب من نتایجی جهانی و کیهانی پدید می آورد
حک داغ درد بر پیشانی گیتی
بندگی مهتاب تا ابد
گریانی چهره ی فلک
تاثیر فلک و ... بر سرنوشت افراد گفته می شد
اینجا عکس آن صورت می پذیرد
این بند همچنان حرف ها دارد لکن کلام مطول شد

۱۴ فروردین ۴
سیاوش