بعد آنکه بمیرم

درود ممنون از لطف و توجه شما ممنونم از دعای خیر شما

درود ممنون از لطف شما.

درود ممنون از لطف شما. مدتی‌ست مرگ اندیشی ام زیاد شده بنا به دلایلی و به شعرم سرایت کرده به قول یکی از غزل هایم:
دارم به مرگ رغبتَکی! رغبتی غریب!
دارم ز مرگ وحشتکی! وحشتی مهیب...
و از طرفی مدتی‌ست همدردی می کنم از نظر احساسی با کسانی که افکار خودکشی دارند (خودم ابدا ندارم - لااقل خوداگاه)، اما درونم را میکاومم و آن حس کوچک تمایل به مردن را برای خودم بزرگ می کنم تا بتوانم از زبان شخص دیگری صحبت کنم. در واقع این شعر بیان حال خود من هم هست و هم نیست.
درباره توقف هم نمیدانم. البته احتمال دارد روزی دوباره با همان حس به آن برگردم و گسترشش دهم. شاید هم نه

درود ممنون از لطف شما

درود ممنون از لطف شما