صدای شیفور

صدای گرایه ای از مادری معجور شنیدم 
 پیامی ازخزان گلشن منصور شنیدم
یکی منظرکه بود از شهر  ویران
صدای کودکی ازابشار شور شنیدم
 نشاط ازگلشن تابان گرفتند   
خزان را از پروانه ی ما مور شنیدم
جهان خوابست درخواب بی انتها یی
همین مستی به رقص تنبور شنیدم
 که اینک دشمن قداربا شمشیر کینه
بسی سرو به پرگال تیغ مزدور شنیدم  
 سایه ی مرگ بر سنو برها رسید خواببند
 سرا سر کیتی ازسردی در سور  شنیدم
  همکیشان کز محبت بی نسیبی خرابند
ندایی حل من ناصر ازشیفور شنیدم
 کز گلزارحسینی پیام خون می اید دوباره
 قلمها خیس واژه را خون ریز شنیدم
 آهنگ می‌سازیم ز شعرغم زترک تار
که تکلیف را بدون شر مجبور  شنیدم