دوست

ای دوست جانم بفدای لب پروانه ی تو
بفدایت همه عمر قامت سرو گانه ی تو
در باغت همه باز می نابت همه جوش
همه را مست کند می گل خانه ی تو
بنازم تاج سر وریت برد دین دل دوست
مشک انبر مست  از بوی خمخانه ی تو
لب به لب باده ی مست بودم همه شب 
 سوسن به لب کشیدمشک گران مایه ی تو
به گلشن تو روم به دیدار خم نرگس
 ارمغا اورد عطر نرگس از گل بوته ی تو
ای به فدای همه زیبایی خلق نکهت تو
مست شدجهان پیر به قبای رنگانه ی تو
ای باز دارند ملک روی جوانی دگر بنما
گل به چمن رقص کند از پیراهن دوخته ی تو
دوست من ای همه من در کلام شب روز
گر تو  دوست خوانی شب روزدیوانه ی تو
در بیا بان دلم جای تو گر بی چراغ خراب
وای اگر  روشن نشود خراب خانه ی تو
دوست من خانه دوست تو کجاست
من در پی خانه و شمع پروانه ی تو