پرنده ای در قفس

مرگ برای پرنده در قفس آرزوییست که سال ها باید انتظارش را بکشد و در خیال با بال شکسته در آسمان پرواز کند.....
اکنون در اوج جوانی و طراوت پژمردگی را حس می‌کنم و می دانم آب هیچ چشمه ای اکسیر جوانی نیست‌‌‌‌.....
روح آشفته ام از پوشیدن جسم رنجور و زخمی ام خسته شده و دلش می‌خواهد پیرهن پاره کند تا پخته شود....
حال می‌فهمم حال آن نقاشی را که قلم بر خون خود می‌زد و نقاشی می‌کشید....
حال می‌فهمم حال آن شمعی را که پروانه را سوزاند و به داغ عشق اشک ریخت و آب شد....
حال می فهمم حال شاعره ای را که سرود؛در حبس و خلوتم تا وارهم به مرگ یا پر درآورم بهر پریدنی‌....