بام های رنگی

بام های قرمز و آبی و زرد
زخم باران خورده و لبریز درد
بارش باران؟ که بارانی نبود !
غربتی در قلب طوفانی کبود


می چکد برخانه های کاهگلی
گاه گاهی روی بام سادگی
خانه با بام سفالی های دل
بارشی پر بار بر بام گِلی

خانه ی بام  گلی ویرانگی
بی نوایی ناتوانی خانگی
کی پَرَد پروانه ای بر بامشان
می چکد باران برآن درماندگی

نم کشیده سقف دل، ایّامشان
سفره ی بی نان و آب و دانشان
پر شده از خالی افکارشان
کی شود لبریز ساغر،جامشان

اشکها در گوشه ی چشمِ زنی
زن که نه، زنبیلی از دردِ تنی
می شود آب از تب فرزند خویش
از نبود پولِ درمان بر تبی

درد فرزند عین درد مادرست
تب کند مادرچو آتش گُرگُرست
بینوایان را کجا گرمای جان
هرکه بالاتر نشیند دلبر است

 

 

(باز نشر)
27بهمن 97
آذر.م