طوفان

بیست و یک روز
-از مهر
-رفت و
-ماند ده روزی
آسمان تیره و تار
باد و باران همراه
دست در دست و به شلاق
چو اسبان  که به ارابه ی
طوفان بندند
شیهه ی درد بپیچد در باد
آسمان می غرد
و زمین خیس و طبیعت لرزان
باد پاییز بدست چه کسی افتادست
هی هی زوزه ی برگی به زمین افتادست؟
یا زمان در تب سوزنده ی سرما ماندست
هذیان گو ی و چو شبگردی مست
در تب خفته ی خود می پیچد 
ناگهان پرده ی ایوان بِدِرَد
پنجره باز شود باد پیچد در آن
پرده از بارش باران خیس است
می پَرد پلکِ بخواب آلوده
رعد "دیوارِ صدا " می شِکَنَد
نیمه شب آمده اما طوفان
دست از غارتِ آرامش شب، پس نّکِشَد
بارش آغاز شدست
کاش آرام ببارد تا صبح
صحبت خشکی لب های زمین
با تن سوخته ی سبز درخت
بدهد پایان،  باران !

۲۱مهر۱۴۰۲
آذر.م