اشرف بدکار

اشرف بدکار

وشایددراین چله ی تابستان 
بکارد آسمان برفی درون ابر
بدوزدبرزمین انبوهی ازیخ 
اگراین باررستگارگردیم 
ازین داغ جگرسوزبه دورانها 
وکاش میشددمی خورشیدرا
یک جاکشیدازبرق
زیادی شارژدارداو،میسوزیم
چراغ نفت سوزماه پیر
زبانش راکشیدپایین
چراچون خام می سوزد
هواآکنده ازدوداست 
واین مفلوک آدم را
به دریایی فروریزم
خدای لامکان گویم
بگیراین اشرف بدکار
 وتاریخ شاهداست
 همه گیمان سرکاریم
چه میشدجای این اشرف
بودیم تکه ی سنگی کنارقامت گلی آرام وبس خوشبو
بهشتت رانگه دارش
که دستمال دستانت فراوانند
مرایارب نیازی نیست این کارت
تودوزح رانصیبم کن
جهنم راسراسرشخم خواهم زد
بکارم هرقدم انگوریاقوتی
بسازم میکده با خمره ها 
بنوشم جرعه جرعه می 
بس است دیگرخدای من
فرشته درپی رشته
دعاوذکرصدمن قازمی خوانند
حقارت تاکجایارب
غم تنهایی وبیگاری دنیا
زمین وآدمی زناراستی وکوژپشتی
کشیده دامن پستی
وگراینبار نبینی ونخوانی نامه ی
 دلتنگیم یارب
قسم برجاه وجبروتت
شکافم آسمانت را
شکم داده به پایینت
بریزم لشگرتن پرورووراج ملک،حورت
پس ازعمری رنجوری ومهجوری
بیاسایم کنارتودم عرشت
بساط فقروتنهایی فرشت را برچینم تادورانها

بهاالدین داودپور. بامداد 
مرداد۴۰۲