غبار

در سینه ام شوق ِ قراری باش امشب
در باغ ِ چشمانم بهاری باش امشب

یکدم به رویای وصالت دعوتم کن
پایان ِ فصل ِ انتظاری باش امشب

قلب ِ زمان از دوری ات چون سنگ خاراست
بشکن زمان را چشمه ساری باش امشب

فریاد! از شهر ِ گرانباران سفر کن!
بر دامن ِ صحرا غباری باش امشب

شبهای غفلت سدّ ِ راه ِ عاشقان است
در گوشه ای شب زنده داری باش امشب
(م. فریاد)



پی نوشت:

درود به همه ی بازدیدکنندگان این صفحه🌹

عاجزانه استدعا دارم لطف کنید و از به کار بردن لفظ (استاد) برای این ناچیز پرهیز فرمایید.
نام هنری من، (م. فریاد) است و بر روی جلد همه ی کتابهایم همین نام آمده، و هدفم از نوشتن، و دست و پا زدن در دریای هنر، چیزی نیست جز گشودن زمینه ای برای اندیشیدن، و به اندیشه واداشتن خودم و دیگران،
و اطلاق لقب (استاد) به این ناچیز، با هدفم که واداشتن به اندیشیدن است منافات دارد.

هرجا سخنی گفتم با تفکر نقادانه به آن بیاندیشید و درستی و نادرستی اش را با معیار حق بسنجید و بر این‌ناچیز منّت بگذارید و نظر خود را بی هیچ ملاحظه ای بیان کنید.

بقول مولا(ع):
مرد را به حق می سنجند، نه حق را به مرد!

معنای این سخن مولا این است که در همه حال، حق باید معیار سنجش رفتار یک انسان باشد، نه اینکه از انسانی بُتی بسازیم و بعد هر رفتاری از او سر زد و هر سخنی گفت حق بدانیم!
این بُت سازی بزرگترین بلای انسان در طول قرنهاست
بخصوص انسان امروز!
و نابود کننده ی اندیشه و خرد،
و مانعی بر سر راه حقیقت!


به امید رهایی احساس و اندیشه از بند حُبّ و بغضهای افراطی،
و عشق ها و نفرت های متعصبانه و حق ستیز!


رو مکن فریاد! جز بر فطرت و بر دین ِ حق
گرچه بسیارند بر آیین مِهر و کین ِ خود
(م. فریاد)

در پناه حق باشید🌹