مهمان دنیا

سلام و درود خانم حسین زاده

غزلی زیبا خواندم از قلمتان

بمانید به مهر و بسرایید

فقط یک سوال

من شعر شما را روی ریل اشعار نمی بینم

دوستان چطور می بینند و نظر میدهند
من از روی نظرات فهمیدم شعر گذاشته اید

☘️☘️☘️☘️☘️☘️☘️

درود بزرگوار
زیبا بود 👏👏🌺🌺
ظاهرا ویرایشی نیز بر روی آن انجام شده بود و آنرا ارتقا داده‌اید
سروده‌ی شما گویا کنار کادر صفحه‌ی اصلی بود و بنده متوجه آن نشده بودم

سلام نازنین تکتم بانوی ادیب

چقدر زیبا حرف دل انسان ها و مخلوقات عالَم را نوشتید
امیدوارم به لطف و کرمِ الهی همگی در سلامتی و عزّت عاقبت بخیر باشیم و دنیا و آخرت شما آباد در دلشادی ها برقرار

سلام غزلسرای توانا
غزل معناگرا و منسجمی بود
جسارتاً فقط یک لغزش وزنی در مصرع چهارم به چشم میخوره :
بد اگر باشیم یقیناً خار و رسوا می شویم
و البته به راحتی قابل ویرایشه، مثلاً:
(بد اگر باشیم قطعاً خوار و رسوا می شویم
یا
بد اگر باشیم آناً خوار و رسوا می شویم
یا
بد اگر باشیم آخر خوار و رسوا می شویم)

در بیت سوم:
هر جوان یا پیر حتی آن فقیرِ دوره گرد
محضر پرودگار خود هویدا میشویم

در این بیت تناسب فعل و فاعل(نهاد) ضعیفه، و نیز (محضر پرودگار) نیاز به حرف اضافه متناسب با خود دارد(یعنی \"در\" )، و بدون این حرف اضافه، جمله دچار ضعف تالیف است. برای رفع این
دو ایراد بعنوان مثال میشد با حفظ و رعایت معنای مورد نظر شاعر چنین گفت:
(ما جوان یا پیر یا حتی فقیری دوره گرد
عاقبت در پیشگاه حق هویدا می شویم)

در بیت چهارم:
یک لباس و یک مکان،فرقی ندارد کیستی
با حسابِ کار خود، آنجا مبرا  میشویم

بجای (کیستی)، اگه میگفتیم (کیستیم)، تناسب معقولتری با (می شویم) داشت.
در مصرع دوم همین بیت، واژه ی (مبرا)، از نظر معنایی نامناسب به نظر می رسد، زیرا معنای واژه ی (مبرا)، (دور شده، بیزار شده، تبرئه شده) است و در اینجا یک وصله ی معنایی ناجور به حساب می آید.
مثلاً میشد گفت:
(یک لباس و یک مکان، فرقی ندارد کیستیم
بر حساب کار خود آنجا مجزا می شویم)
یا
(بر حساب کار خود بی پرده دانا می شویم)

در بیت آخر:
دوستان خوبی فقط ماند زِ ما در این جهان
مرگ می آید و ما تنهای تنها میشویم

برای حذف (ز) و نزدیکتر شدن به زبان امروزی میشد گفت:
(دوستان! خوبی فقط می مانَد از ما در جهان)

در نگارش مصرع دوم همین بیت، قرار دادن علامت نگارشی کاما(،) بعد از (می آید) برای خوانش صحیح شعر(تلفظ واو ربط با فتحه) که لازمه ی صحت وزن است ضرورت دارد:
مرگ می آید، وَ ما تنهای تنها می شویم

البته ممکنه برخی از نظراتم در مورد شعرتون اشتباه باشه، ولی میشه بهشون فکر کرد
سپاس برای به اشتراک گذاشتن این شعر زیبا و تفکربرانگیز

تندرست و شاد باشید

دوستان خوبی فقط ماند زِ ما در این جهان
مرگ می آید و ما تنهای تنها میشویم

درودهای فراوان خدمت بانوی ادیب و زیبانویس
بسیار زیبا بود شاهکاری که خلق کردید
خوشحالم که بعد از مدتی چشم انتظار بودن شعر جدید از شما شعری بسیار زیبا و پرمفهوم از قلم شما رو مفتخر به خوانش و بهره مندی بودم
درود بر این تفکر زیبا
در پناه خداوند مهربانی ها سربلند و سلامت باشید

سلام خواهری نازنین و زیبا قلمم
عالی و دلنشین بود مثل همیشه
بهترینها را برایت خواهانم
💖

پر محتوی و زیبا بود درود برشما🌷🌷

درودی دیگر خانم حسین زاده گرامی
ممنون از پاسخگویی صادقانه تون
در مورد واژه های (یقیناً) و (قطعاً)، این دو واژه از نظر معنایی تفاوت چندانی ندارند ولی از نظر وزنی تفاوت دارند:
اگه یادتون باشه در مدرسه میگفتیم هر کلمه یک یا چند بخش دارد، مثلاً (مدرسه) سه بخش دارد:
مَد/ ر ِ / س ِ
یا (خانه) دو بخش دارد:
خا / ن ِ
بخش(سیلاب) و هجا تقریباً شبیه هم هستند ولی نه همیشه، در واقع بخش کردن واژه ها در دوران مدرسه، مقدمه ای بود برای رسیدن به هجا که در قواعد عروضی و سرودن شعر کاربرد دارد.
در مورد واژه ی (مدرسه) و (خانه)، تعداد بخشها(سیلابها) با هجاها برابر است، (مدرسه) سه بخش است و اتفاقاً سه هجا هم دارد، (خانه) هم دو بخش است و از قضا دو هجا هم دارد.
ولی همیشه تعداد بخشهای یک واژه با تعداد هجاهایش برابر نیست، مثلاً:
واژه ی (است) یک بخش است، ولی از نظر کشش آوایی دو هجا محسوب میشود: یک هجای بلند و یک هجای کوتاه!
یعنی با وجود اینکه یک بخش است ولی به اندازه دو هجا(یک هجای بلند + یک هجای کوتاه) کشش آوایی یا موسیقایی دارد، و معیار سنجش وزن طبق قواعد عروضی همین هجاها هستند.
(یقیناً) سه هجا دارد که عبارتند از :
هجای اول(کوتاه) + هجای دوم(بلند) + هجای سوم(بلند)
(قطعاً) دو هجا دارد که عبارتند از:
هجای اول(بلند) + هجای دوم(بلند)
می بینید که (یقیناً) یک هجای کوتاه در ابتدای خود بیشتر از (قطعاً) دارد، و علت نادرست بودن وزن در مصرع مورد اشاره در شعر شما، وجود همین هجای کوتاه اضافه است.
در مورد مبرا شدن انسانها در روز حساب، اگه نظر شما اینه که همه تبرئه میشوند خب نظر شما محترمه، چون از بیت سروده شما اینجور برداشت میشه که همه چه گناهکار چه بی گناه تبرئه میشوند(فرقی ندارد کیستی)، و خب این هم یه نظره و نمیشه نه ردش کرد نه تاییدش.
در مورد استفاده از حروف اضافه در زبان، باید بگیم که این حروف گاهی کاملاً ضرورت دارن یعنی بدون اونها معنای مورد نظر گوینده به شنونده منتقل نمیشه، مثلاً:
من با دوستم رفتم مدرسه.
اگه حرف اضافه ی(با) رو حذف کنیم این میشه:
من دوستم رفتم مدرسه.
می بینیم که مفهوم مورد نظر گوینده منتقل نمیشه.
و گاهی هم وجودشون باعث بلاغت و رسایی کلام میشه، مثلاً:
من در مدرسه هستم.
پس از حذف حرف اضافه (در) میشه این:
من مدرسه هستم.
و رسایی کلام کم میشه.

در مورد (ز) و (از)، این دو، دو گویش از یک واژه هستن که اولی در زبان قدیم استفاده میشده و البته امروزه هم در بعضی گویش های زبان فارسی مثل گویش بختیاری استفاده میشه، مثلاً وقتی میگیم:
(فلانی ز ِ خومونه)
(فلانی از خودمونه)
اما نکته اینجاست که زبان شعر فارسی، باید حتی الامکان زبان رسمی(زبان معیار) باشه مگر اینکه استفاده از واژه های خارج از محدوده ی زبان معیار، ضرورت معنایی داشته باشه و یا معادلی در زبان معیار(رسمی) نداشته باشه.
البته استفاده از برخی واژه های زبان قدیم یا زبان محاوره ای ممکنه گاهی خوش بشینه در شعر، که اون جزو استثنائاته و در صورتی که از نظر زیبایی شناسی قابل توجیه باشه، میتونه قابل قبول باشه، و خارج از بحث الان ماست.

سعی کردم خیلی خلاصه پاسخ بدم، امیدوارم منظورمو رسونده باشم.

باز هم سپاس برای شعر زیباتون
زنده باشید

درود بر شما
بسیار دلنشین
این اندرز ها رو دوست دارم

قلمتان نویسا
در پناه خدا

سلام بزرگوار ، بسیار آموزنده و عالیی بود بهره ی بسیار بردم از کلاس درس شعر بینظرتان ، قلم توانمندتان ماندگار باد 🌹
یاد شعری از بزرگی افتادم :

میرسد روزی که بی هم میشویم
یک به یک از جمع هم کم میشویم

میرسد روزی که ما در خاطرات
موجب خندیدن و غم میشویم

گاه گاهی یاد ما کن ای رفیق
میرسد روزی که بی هم میشویم

شلام و درود فراوان بانو حسین زاده ی بزرگوار

بسیار عالی وهم

جالب بودو زیبا

موفق باشید انشاالله

سلام و خدا قوت

درود بانو حسین زاده بزرگوار
غزلی زیبا و دلنشین
مصرع دوم قطره را در بی خبری سمت دریا شدن می برد
مصرع اخر همین زمان را تنهای تنها معنا می کند
یا من بد برداشت کردم؟
اما در کل نگرشی که سمت خوبی و نیکی هست و بدور از هر تعصب و اما اگر بسیار زیباست
احسنت
موفق باشید🌹🌹🌹

درود بی پایان بانو حسین زاده
نگاهی زیرکانه و دزدکی به گذرا بودن دنیا و ...
عالی بود
ایزد منان یار و نگهدارتان باد

درود و عرض ادب شاعر گرامی

غزلی بسیارزیبا و عین حقیقتی را سرودید که غالبا از آن غافلیم چندروزی دراین دنیا مهمانیم و باید به خانه برگردیم پس چه خوب که باهمدیگر مهربان باشیم🌷🌷🌷

سلام بانو حسین زاده
چقدر این شعر زیبات به دلم نشست

ما اسیر وعده های پوچِ فردا میشویم
بی خبر از ساعتی بعد و میان دلخوشی
واقعیت را ندیده ، غرق رویا میشویم
دوستان خوبی فقط ماند زِ ما در این جهان
مرگ می آید و ما ،تنهای تنها میشویم

ممنون و تقدیم شما

سلام تکتم عزیز
دوست هنرمندم
غزل هایت میدرخشنددرصفحه ناب ترینهایِ شعر
ازخدامیخواهم حالِ دلت عالی باشد
ودرهاله یِ نورالهی قرارگرفته باشی زمانی که ماراباغزلی دل انگیزبه آغازوپایانِ دنیاتلنگری دادی

سلام و عرض ادب خدمت شاعر مهربان سایت
بسبار زیبا و لطیف
خواندم و لذت بردم
دست مریزاد

سلام ودرود بانو جان

بسیار زیباست استفاده کردم

درود بر شما تکتم جان

بسیار پر معنا و منسجم قلم زده ای

آفرین ها

سلام و درود
غزلی سرشار از احساسات لطیف
لذت بردیم🌹⭐👏

هر جوان یا پیر ،حتی آن فقیرِ دوره گرد
با همه اعمال خود ،آنجا هویدا میشویم
زیبا سرودید بانو

درودهااا بر تکتم خانوووم باااانوی جسور غزل های دلنشین

در فراخوان که خواندم و لذت بردم
اینجا هم همچنین
آفرین
موفق باشی خواهر مستعدم
بدرخشی در آسمان ادب.. همواره.. به لطف حق