زندونی

می خواستم پروانه باشم
هیچ پیله‌ای دورم ندیدم
من گنگِ خوابْ دیده بودم
دنیا رو با چشمام ندیدم
با قلبم آغوش می شمردم
با خونم دل‌ها رو می خوردم
تلخ و ترش و تندِ تندِ
من حقِ هیشکی رو نخوردم
بیمارِ بیمارم همیشه
کبرای من تصمیم با تو
حالا که نیشت بازِ بازِ
یارانه‌‌ام، تقسیم با تو
از دیو تنهایی نترسید
این غول مرگْ عشق و می گم
حالا که کارم دادگاهه
زندونی‌ام، کابوس و می گم

علی رفیعی وردنجانی