وطن یعنی تو!...

سلام به همگی
و خواهرم سرکار خانم عباسی

شروع شعر بسیار اهمیت دارد زیرا اگر تاثیرگذار باشد باعث میشود که مخاطب تا آخر شعر را همراهی کند.خانم آرزو عباسی این نکته را بخوبی رعایت کرده است. شخصا آغاز را پسندیدم و به همین دلیل چندخطی مینویسم.
آثاری که مفهوم (دور و نزدیک)دارند را بیشتر دوستدارم، چون امکانی را فراهم میسازد تا برداشت های مختلفی جاری باشند. با خواندن شعر اول، دو برداشت داشتم که یکی را خواهم گفت.
به وطن که فکر میکنم...
چه برای کسی که داخل و چه برای کسی که دور از وطن زندگی میکند این کلمه یادآور مفاهیم مختلفی میتواند باشد.(وطن دووجهی است) باتوجه به شعری که پیش رو داریم متوجه میشویم منظور شاعر چیست.
عکس ات؛ یعنی به خاطراتت، به عشقی که بین ما بود، به خیالت، به گذشته ها و... وقتی فکر میکنم قلبم تند تند میزند و شهیدِ نبودنت میشوم. عکس و جیب پیراهن= قلب و خاطرات.
تصویری که در ذهنم جاری شد برای همه ی ما آشناست، وقتی دلتان برای کسی که از شما دور است تنگ میشود، نگاهی به عکسش میکنید و سپس میبوسید و آنرا به قفسه سینه متمایل به چپ میفشارید.
شاعر نوع نگاه معشوق را به فرشته مرگ تشبیه کرده است. (نگاهِ قاتل و ویرانگرِ یار) البته اگر بجای سجاف و سرآستین واژه های دیگری جایگزین میکرد بهتر بود.
هولوکاست: کشتار دست جمعی و نسل کشی
این اصطلاح مذهبی، به معنای قربانی کردن یک حیوان نر بنابر سنت یهودیان است. البته اصل این واژه یونانی است که معنی سوزاندن را میرساند.
(آرزو و آرزوهایی که نابود میشوند و میسوزند)
و هیروشیما= بمباران اتمی...نواخته شدنِ آهنگی که گوشخراش و دلخراش است. معشوقِ بی وفا و فراموشکاری که از من دور است و هیچ چیزی را به یاد ندارد.
شاعر از زاویه دید معشوق هم سخن گفته؛
دیکتاتور مغروری که حس پیروزی دارد و در خیال خود اینگونه مرا سمت خود میکشاند.
اما من از او دور و دورتر میشوم، آغوش به آغوش تبعید میشوم. در قلب شاعر چه میگذرد و در ذهن معشوق دیکتاتور چه! (شاید شاعر میگوید در آنجا یعنی وطن، کسی منتظر من نیست یا مثلا هرچقدر دورتر میشوم انگاری نزدیکترم، حتی میتوان گفت عاشق و معشوق بدون آنکه خودشان متوجه باشند یکدیگر را طلب میکنند)پیدای پنهان، دور اما نزدیک! اصلا چه فرقی میکند، هرکجا بروم یاد و خاطرت بامن است، هرکجای جهان که باشم، تبعیدیِ چشمانت هستم.
(میتوان گفت که شاعر نقب زده و اگر عمیق تر بخوانیم متوجه اوضاع اجتماعی این روزهای وطن نیز میشویم. تقارن معنایی در شروع و پایان برجسته است)

قصد ندارم به تک تک این شعرها بپردازم چرا که لذت کشف و برداشتهای مختلف برای مخاطب نباید از بین برود، پس میروم سراغ شعر پایانی.
بی‌جهت سمت پاییز می‌وزیدم...
انگشت خیس‌ام 
گوش به باد سپرده بود 
که «برگی روی فراموشی دستم افتاد»
و صدایی 
از دوردست مرا...
(فصل پاییز با فضای ابزورد در شعر هماهنگی دارد)
بیجهت درگیر گذشته و اتفاقات تکراری بودم.
اشکم جاری بود و انگشتانم خیس، مدام به برگ ریزان و شکست فکر میکردم و غصه میخوردم، مدام انتظار میکشیدم تا شاید خبری از تو برسد و اتفاقی خوش بیفتد. اما هیچ...
همه چیز را فراموش کرده بودم حتی خودم را، تا اینکه
اتفاق مهم بالاخره افتاد و صدایی از دوردست مرا...
به هرحال ازین پس باید سمت بهار وزید، چون برگی روی دست پاییز افتاده است، شاید برگی سبز باشد.
اتفاق نو یا کهنه اتفاق نو شده؟! به راستی آن طرفِ بام تنهایی است یا... (برداشت با مخاطب)
نکته جالب اینجاست که رمانتیسم خاکستری و ابزوردیسم هردو به نوعی نقش دارند و این نشانگر هوش و ظرافت شاعرانه است.

(تقابلهای دوگانه) که در آثار شاعر به چشم میخورد یکی از مهمترین کارکردهای شعرسپید بحساب می آید و اساسی‌ ترین مفهوم ساختارگرایی را تشکیل می‌دهد. حتی اغلب اعتقاد بر این است که اساس ساختارگرایی بر تقابل‌ های دوگانه است.
اما تمام بار یک شعر نباید بر دوش تقابل و ترکیب باشد.

بنظرم باید با برقراری تعادل بین (عینیت و ذهنیت) ایده هایت را اجرایی تر و تصویری تر کنی و جنبه های انتزاعی شعر را بالاتر ببری تا به ساحت شعر امروز نزدیکتر شود. به دنبال ایده های بکر و ترکیب سازیهای تازه تر باش چرا که عاشقانه نویسی با آن همه سابقه و این تنوع دیگر خیلی ساده و در عین حال شگفت انگیز نیست.(مراقب ظهور فردیت و تکرار باش و به جنبه های اجتماعی شعر بیشتر فکر کن)

درباره ی این شعرهای خوب میشود خیلی زیاد حرف زد اما بنظرم تا این اندازه کافی باشد. میتوان گفت خانم آرزو عباسی اخیرا سبک اشعارش کوتاه و رویدادی(اپیزودیک)شده است که اغلب پیوند ناپیدای قسمت‌ها، معشوق است.اما با این تفاوت که اینبار به جز معشوق، پیوندهای دیگری هم دارد که از شخصی بودن آرام آرام فاصله گرفته و این سیر تکامل شاعر را نشان میدهد.ناگفته نماند که هر شعر بصورت مستقل عمل میکند و ساختار خودش را دارد. انصافا بعضی از قسمتها خیلی خوب اجرا شده آفرین،اما در جاهایی صرفا احساس شاعرانه است و شگفتانه ای ندارد.

قلمتان سبز، امیدوارم اتفاقات خوبی برایتان رقم بخورد، موفق باشید خواهرم.

سلام

چون شاعر تلاشگرید بر خود واجب میدانم، عرایضی را خدمت شما بیان و شما بزرگوار را به تامل فراخوانم!

آنچه در ذات صیقلی سپید است بعد از دانستن صنایع و بدایع ادبی و سودجستن از آنها با بهره مندی از روابط و گوناگونی کلمات و افعال و سایر منشقات به نتیجه دلخواه و رسامی اثر و رسایی هنر میرسد و با سوق قلم به چیستن دوار و چگونگی اول و میان و پایان مرکباتی مکعب، شعرش شاعر و شاعرش شعر میشود، پر واضح که تلاش شاعر بر پیشانی اثر به غیر از چندجا در سطربندی به سلامت است که موجب تحسین است و احترام اما به واسطه عدم توجه شاعر به دوارگونگی و الزامات مکعب نویسی اثر به متن طعنه زده که باور حقیر از خانم عباسی نقدپذیر و جهادگر شعر این است که مسئله فوق الذکر را نیز در کوتاه مدتی حل و به غایت نعمت عافیت خواهد رسید، و اما عرض آخر، موج نو متضمن قوانین و تعریف دیگری ست، اثر سرکار خانم عباسی اگر به آنچه تفکیک و جدا فرمودند جدا جدا خوانده و منتشر شود پس از هساپسای ویرایش،چند سپید کوتاه است، و اگر مقید به کل باشد به دلیل ارتباط سوژه و نوع نوشتار موج ناب است نه موج نو

موفق باشید

با سلام بر اهالی شعر ناب
و خانم عباسی
نکته ای که در حین مشغله های شدید شخصی مرا برای نوشتن پای شعر خانم عباسی ترغیب کرد نوید و بشارت یک امضای جدید در دنیای شعر است، شاید همه ما به نوعی از شاعری تاثیر پذیرفته باشیم و حتی به نوعی به مرز تقلید رسیده باشیم، شاعرانی که با تقلید از شعر نیما و وزن شعر نیمایی می‌نویسندشاعرانی که شیفته ی کلمات فروغ هستند و دوست دارند مثل او بنویسند شاعرانی که به جبر شکست عشقی و عاطفی اشعار شاملو را آنقدر خوانده اند و خوانده اند که آن را در نوشته های خود دیکته می‌کنند هر چند هیچکدام قابل مقایسه با نسخه ی اصلی نیستند یا در همین سایت خودمان دوستانی غزل ها و چهارپاره ها و سپید هایشان تا حدودی تاثیر گرفته و حتی به جرات تقلید شده ی اشعار و شاعران مطرح و گذشته است من شخصا معدود شاعران معاصری را می‌شناسم که دارای امضای شخصی باشند، کمتر شعری است که با خواندنش متوجه نام شاعرش بشویم همه چیز یا تقلید است یا تاثیر اما جدای از نکات فنی این مرسوله ی شعریِ خانم عباسی که جای بحث و تبادل نظر فراوان دارد، هم در مورد نقاط قوتی که در شعرشان کم نیست (فضای تازه، تصاویر تازه، کشف های خوب و جدید، احساس جاری در شعر) و هم نقاط ضعفی که کم و بیش در اشعارشان وجود دارد ( تفرد بیش از حد در شعر یعنی شاعر در اکثر اشعار نگاهی فردگرایانه وشخصی و با جهان بینیِ کمتر دارد،تصاویر ذهنی که گاهی برای عینیت بخشیدنِ ان ناممکن می‌شود و و) می‌توان بحث کرد اما بازهم تاکید می‌کنم اصلا و ابدا تصمیم نداشتم و ندارم که در مورد بُعد فنی این مجموعه شعر نظری بدهم (البته امیرحسین عزیز به بخش‌هایی از آن اشاره کرد) اما این نکته ضروری را فکر کنم کمتر توسط صاحب نظران و اساتید کمتر به آن پرداخته شده که رسیدن به امضای شخصی و خروج از مرز تقلید کاری است که هر شاعری برای آن باید تلاش کند و اصلا چگونه می‌تواند به این درجه رسید؟ راهکارهایش چیست؟
و خانم عباسی توانسته تاحدود زیادی موفق باشد و قطعا با تلاش بیشتر از لحاظ فنی هم اشعارشان بهتر خواهد شد

یاحق🌿🌿🌿

سلام به همه
آفرین امیر جان خیلی عالی نقد کردی
واقعا لذت بردم برادرم

تنها یه نکته اضافه کنم به نظرم شعر اول با یه نگاه اول کاملا عاشقانه است و من شاعر یا راوی روایت عشق می کنه
ولی وقتی عمیق تر که می بینیم با بودن واژه های شهید، هولوکاست و هیروشیما
وطن، تبعید آنهم به مرزهای تنت
شعر میشه از بعد اجتماعی و اعتراضی از زبان من اجتماعی شاعر دید (که مخاطب بیشتری همذات‌پنداری... میکنه)
که روایت گر یه نوع اعتراض و شکایت هم می تونه باشه و یکی از سپید های خوب این روزهای سایت مخصوصن اولی

(و اتفاقا اگه به موج بازی موج سواری و موج سازی باشه به نظرم این شعر ها به موج ناب نزدیک تر یا حداقل از سپید شاملویی دورتر و در کل من بشخصه خیلی موافق این قالب بندی سلیقه ای نیستم. کدام صاحب نظری یا صاحب نظران آمدن قانونش کردن و قاب و ویژگی خاصی براش تعریف کردن.

شعر کلاسیک در نظر بگیر با توجه به قالب‌ها در دو صفحه به بچه سوم دبستان بدی بخونه دو روز بعد میتونه تشخیص بده این شعر (مثال) غزل یا مثنوی در ظاهر...از نظر قالبش عرض می کنم که بگم قانون مند وروشمند در عین حال دریایی از دانش بهش نیاز در ادامه یه شاعر کلاسیک برا سرودن
برا نمونه میگم شاعر عزیزمون جناب آتشی در دوره‌ای که مسول صفحه شعر مجله... تخصصی (اسمش یادم نیست متاسفانه، با یه سرچ ساده میشه پیداش کرد) برای اولین بار به شعر آریا پور موج ناب میده که خاستگاه اکثر شاعرانش از مسجد سلیمان با حمایت‌های آتشی تا انقلاب مسیر رو به رشدی دارند
که بعد انقلاب واون اتفاقات جریان ناب هم تقریبن راکد میشه و به انزوا میره
در آخرای عمرشان منوچهر آتشی عزیز در مصاحبه ای
نقل میکنم ازشون امیدوارم درست یادم مونده باشه
میگه (ببینید من اهل هیچ موج سازی موج بازی و موج سواری نیستم و اعتقادی هم ندارم)
و در ادامه می فرمایند نامیدن موج ناب ( درک نادرست ما از تئوری مباحث ادبی باعث این اشتباه شد)
اما
در مورد موج نو خوب شروع داستانش با سینمای موج نو فرانسه آغاز میشه
در ادامه اگه اشتباه نکنم با حمایت های فریدون رهنما وبا شعر طرح احمد رضا احمدی و شعرهایی از بیژن الهی پا میگیره و نام موج نو فریدون به این نوع شعر میده
که با یک نگاه به شعر اجتماعی و اعتراضی شاملو و مقایسه آن با شعر احمد رضااحمدی کاملن فرقشون مشخص..
و بعد بیانیه حجم در میاد با یه مانیفست مشخص (ببینید حداقل چیزی هست که بشه به‌ش مراجعه کرد هر چند کامل نیست و بیشتر
... برای نمونه عرض می کنم این شاعر نازنین
خود بیژن الهی که از شاعران تأثیر گذار این جریان بود بیانیه را امضاء نمیکنه
درستِ وقت امضاء گرفتن ایران نبود ولی وقتی برگشت
جلوی جمع آوری امضاء را هم گرفت!
یا یه مصاحبه از بهرام اردبیلی که این بزرگ وار هم از شعرای بزرگ این جریان بود
به شوخی یا جدی میگه ما برای شام خوردن
خونه «رویایی» جمع می شدیم یه شب یه بیانیه
آوردن ماهم امضاء کردیم و اکثریت شعرا در اون چارچوب نموندن این اصلن بر خلاف روحیات یه شاعر، شاعر به هیچ محدوده ومحدودیتی تن نمیده!
غرض این بود که بگویم شعر نو که با زحمات نیمای بزرگ آغاز شد و در ادامه به آزاد وسپید تقسیم شد (به لطف امیر مصاحبه ای از شاملو دیدم می گفت این دوتا جاشون برعکس شد یعنی این باید آزاد میشد اون سپید) خدا را شکر قرتمندتر از همیشه در مسیر هست
اصلن فلسفه اش این بود باز کردن
غل وزنجیر از قالبهای کهن فارسی
حالا ما با معرفی چندین نوع قالب که هیچ استقبال آنچنانی هم ازش نمیشه اگر بشه خیلی هم خوب.. دوباره با تحمیل نظرات سلیقه ای و شخصی یه عقب گرد به شعر سپید
ناخواسته میدیم مثال مشروطه را در نظر بگیرید و عقب گرد های سال‌های بعدش را در نظر بگیرید!؟!

(خانم عباسی ببخشید صفحه شما را شلوغ کردیم)

هم از شعرهای خوب خانم عباسی و هم از نقد جامع وکاملت امیر حسین عزیز مازیار نازنین جناب لاهیجی نهایت استفاده کردم بسیار سپاسگذارم :2