سفید قسمت دوم

***با عرض پوزش بدلیل محدودیت حجم فایل،   جهت پذیرش از طرف مدیران محترم ناچار هستم این شعرگونه را در دو قسمت تقدیم کنم. این برش هم در متن و هم در صوت صورت گرفته است. اما در صوت مقداری هم پوشانی خواهند داشت که خالی از فایده نیست.***

سفید قسمت دوم

وین هنر باشد هرچه کوبی چکشت

نازک تر شود کار و کوچکتر شود چکش

مردم از دیدن زکف بازند عقل و هوش خود

اما اخم تو برجا

دائم بدنبال چکش های ریز

آن زمان خوابی و درخوابت ببینی

که سلطان های شعرند

اخم بر پیشانی و

چکش بدست در کارگاه خویش

پر زنی آنگه

 که آنهارا بگیری در بغل

کو ز استادا  ن و کار و کارگه آثار

خواب و رویا بود آنها

از تاثر بر سرت کوبی زنی فریاد

زلف هایت برکنی  ریزی چو باران اشک خود

در غم چکش و استادان او

این غریبانی که تا هست  زنده این جهان

زنده و جاوید باشند اما غریب

ما که هستیم زنده حالا چند صباحی

به اسم و نام هم نشناسیمشان

تا رسد بر چکش  و کار و هنر

آری عزیزم شعر تو بی گمان زیباست

از صدای چکشش و زان اخمی که بر پیشانی است

من که باشم مرتبت سازم برای کارتو

شعر من یا شعرتو یا کارگاه و حوض او

چکش و سندان  و سنگ و چهره بت هایمان

اینقدر دانم به زانو

 هم به صورت بر کفش

گشته ام از حال و بی هش از توان افتاده ام

قصد تو این بوده گر بر مقصدت نائل شدی

کس مرا از خاک ذلت نا رهاند جز صدای چکشت