ماه در خسوف

شعری عاشقانه.
ولی نوع این شعر.
دلبرانه. دلدادگی. عاشقانه شاد. عشق و محبت . عاشقانه نافرجام(غمگین). عاشقانه برای طبیعت
عاشقانه رمانتیک . عاشقانه عارفانه. عاشقانه آرام. عاشقانه احساسی . عاشقانه خاص. عاشقانه کوتاه. و غیره. فی الحال
همین ها در ذهنم بود.

غزل های عاشقانه را سعدی و غزل های عارفانه را مولوی به اوج خود رساندند.


واما این شعر عاشقانه احساسی...به نظر من.
ماه در خسوف.

آنشب تو ماه بودی و من برکه ای زلال
غرق تو بودم و تو شناور به روی من
شاعر معشوق را به ماه و خود را به برکه ای زلال و شفاف تشبیه کرده.
غرق تو بودم.....در وجودت گم شده بودن
تو شناور بروی من.....عکس ماه در برکه که شاعر خود را به برکه تشبیه کرده افتاده بود.

یادم نمی‌رود به خدا گریه های تو
وقتی که بست راه نفس در گلوی من

احساسی بودن شعر شاعر دراین قسمت نمایان تر است .و به مرور نمایان‌تر می‌شود.
و
که معمولا گریه های معشوق در هر نوع شعری
عاطفی و غم انگیز است.و در این بیت هم خودنمایی و اثر خود را نهاده.
که به بسته شدن راه گلوی شاعر رسیده

قبل از رسیدن به قراری که داشتیم
می‌برد حسرتی همه ی آرزوی من

اشاره به حسرت و آه شاعر در قرار و قبل قرار
با معشوق برای آرزوهای که دست یافتنی و دست نیافتنی هستند.
همراه هر قدم که به سمت من آمدی
شعری به قصد مرگ می‌آمد به سوی من
شعر را از این جهت عاشقانه احساسی یافتم و نه عاشقانه غمگین که که نور امید در تمامی ابیات موج می‌زند. حتی در همین بیت بالا که نوشتم و غمگین بود و اما نور امیدش کجایش بود .
در مصرع اول برای هر قدم که به سوی سمت من آمدی...
و نوشتن شعر برای به سمت و سوی شاعر آمدن
هم مجددا خود امید وار ‌کننده و احساسی است.
از خنده های بی کسی و غربت و عذاب
چون رشته های شال تو شد آبروی من
در این بیت شاعر عاشقانه خود را همراه کرده با با معشوق خود و خنده های معشوقش را طنازانه توصیف کرده و ود مصرع قبلی که شاعر گفته شعری به قصد مرگ می آمد به سوی من.
به معنی قصد شاعر برای سرودن شعری تلخ و به پایان رسیدن در غربتی نامعلوم و عذاب آور بوده .
که با خنده های معشوقش دلدادگی به معشوق این آبرو بر جامانده .
و به قول خودمان این غربت و غم با دلدادگی به معشوق به آبروریزی تبدیل نشده.
و به همین خاطر است که عرض کردم عاشقانه احساسی...
هر آنچه را که بی تو به تنهایی ام گذشت
خوش کرده جای همه در گفتگوی من
حرف های زیبای معشوق همواره در گوش شاعر ما مانده و به کلامی در زبان شاعر آمده
در واقع شاعر با کلام معشوق خودش زندگی می‌کند و اشاره به همواره با او بودن دارد.

آئینه و شب و قلم و شعر شاهدند
رنگی دگر نمانده به هر تار موی من

که اشاره به دیدن روی خود دارد شاعر در آئینه و در اشعارش و در قلم زني هایش به گذشت و زمان و سپیدی مو و دنیا دیدگی.
که البته به عقیده من کنایه از این بیت
این بود که با سن و سال من بعضی از کارها و هم پا شدن با معشوق زیاد با این موهای سپید جور در نمی آید.

.
آنشب تو غرق گشتی و ماه در خسوف
من در پی ات شبیه تو در جستجوی من
که شاعر تشبیه های خود را در بیت آخر
که خسوف پنهان شدن ماه در سایه زمین است
را به خود تشبیه کرده.
و سروده در آن شب تو که ماه بودی و من شدم سایه ای بر سر تو .
سایه ای بر سر تو.
سایه ای بر سر تو.
اشاره به شب ازدواج است.



موفق و مؤید باشید.
آدینه خوش.

سلام و عرض ادب محضر جناب استاد اسماعیلی مدظله العالی
مدتها منتظر آثار بزرگانی چون حضرتعالی بودم مدتی این مثنوی تاخیر شد باری سنتی دارم که بهترین اثر را آخرین اثری میگذارم که بررسی میکنم تا با خوشکامی سایت را ترک کنم امروز روزی پربار و برایم پرکار بود معذالک از همان ابتدا که نامتان را دیدم اثر را نهادم برای آخر گرچه نخوانده بودم. بیت به بیت پیش رویم تا چه پیش آید

بیت اول دیوانه وار زیباست چقدر این حالت ضربدری را دوست دارم همین یک بیت را که دیدم گفتم بگذارم کنار که بیش ازین توان چشیدن زیبایی را ندارم ولی نتوانستم ادامه ندهم

بیت دوم و سوم را این بی سواد نتوانست انس بگیرد

بیت چهارم خیلی خوبست ولی عویصاتی دارد میتوان شعر را در دو معنا گرفت یک بگوییم معشوق تشبیه به شعر میشود درین صورت دو معنا برای مرگ می یابیم یک معشوق را مرحوم بروسلی بدانیم که برای بزن بزن آمده است امان از معشوقه های امروزین باری نه این معنا لطیف نیست معنای دوم وحشتناک عمیق است حضور معشوق مساوی با مرگ عاشق فوق العاده عمیق به یاد انتهای حدیث حقیقت مولا افتادم
و في كلام أمير المؤمنين عليه السلام في حديث كميل‏ حيث سأله عن الحقيقة، فقال: مالك و الحقيقة. فقال: أَ وَ لست صاحب سرّك. قال عليه السلام: بلى و لكن يرشّح‏ عليك ما يطفح منّي.

فقال كميل: أو مثلك يخيب سائلًا. فقال أمير المؤمنين عليه السلام: الحقيقة كشف سبحات الجلال من غير إشارة.

فقال: زدني فيه بياناً. فقال عليه السلام: محو الموهوم مع صحو المعلوم.

فقال: زدني بياناً. فقال عليه السلام: هتك الستر لغلبة السرّ.

فقال: زدني بياناً. فقال عليه السلام: جذب الأحديّة لصفة التوحيد.

فقال: زدنى بياناً. فقال عليه السلام: نور يشرق من صبح الأزل، فيلوح على هياكل التوحيد آثاره.

فقال: زدني بياناً. فقال عليه السلام: أطف السراج، فقد طلع الصبح

اما معنای دوم شعر را همان شعر اگر بدانیم معانی مختلفه ای میتوان برایش یافت یکی را تبرکا و تیمما بگویم هر چه معشوق نزدیک شود عاشق بیشتر به وادی خیال فرو میرود احسنت در حالت رئالیستی باید با حضور معشوق فرد از خیال دور شود و وقتی نیست به خیال پردازی بپردازد ولی شما عکس آن را فرمودید این بیت مرا به یاد اثر فوق العاده زیبای مرحوم استاد هیچکاک رضوان الله تعالی علیه انداخت در اثر بی نظیر ورتیگو در صحنه ای که اسکاتی منتظر نشسته تا معشوقه از اتاق بیرون بیاید در آنجا نورپردازی به نحویست که تصویرمعشوق از اتاق که بیرون می آید ابتدا محوست بعد گام به گام که پیشتر می آیدواضح میشود یعنی از خیال به واقعیت ولی در اثر شما از واقعیت به خیال خوب بس است باقی را این زمان بگذار تا وقت دگر شاید والسلام علیکم و رحمت الله

سلام بر اهالی شعر ناب
و ایمان که با او ایمان آورده ام به آغاز فصل شعر

بازهم رخصت از بزرگان و اساتید عزیز بابت مزاحمت همیشگی در این ستون سبز
شعرت خیلی لطیف بود از معدود اشعار که روح انسان رو جلا میده.. خوشحال و بینهایت مسرورم که دوباره قلم رقصاندی و دل بردی
شعرت آغاز زلالی داشت و فوق‌العاده احساس برانگیز اما اگر بخوام کمی در مورد مطلع شعرت بی انصافی کنم باید بگم این تصویرماه و برکه و ماه و حوض و ماه و چشمه کلیشه ای بود اما خوشبختانه این کلیشه ادامه نداشت و شعر خالق تصاویر جدیدی بود زیبا و نفس گیر
تا بیت چهارم فوق‌العاده بود شعرت ایمان!
تمام قصه و داستان و تصاویر حول همین ماه و برکه بود اما در حال حرکت و بدون سکون و این پوئن مثبتی برای یک شعر است اینکه شعر ساکن نباشد و در حرکت باشد کما اینکه امروزه دوستان شاعر کمتر بهش توجه می‌کنند.
شعرت عالی بود و در حرکت
آنشب تو ماه بودی و من برکه ای زلال
غرق تو بودم و تو شناور(حرکت) به روی من

یادم نمی‌رود بخدا گریه های (حرکت) تو
وقتی که بست راه(حرکت) نفس در گلوی من


قبل از رسیدنم(حرکت) به قراری که داشتیم
می برد(حرکت) حسرتی همه ی آرزوی من

همراه هر قدم (حرکت) که به سمت من آمدی(حرکت) (حرکت ماه در آسمان و افتادن تصویر به روی برکه)
شعری به قصد مرگ میامد(حرکت) به سوی من

آنشب تو غرق گشتی(حرکت) و من ماه در خسوف
من در پی ات شبیه تو در جستجوی (حرکت) من ....
این بخشی از زیبایی های شعرت بود
اما اینکه ابیات پنج و شش و هفت کمی از فضای شعر دور شد و مارو از دیدن زیبایی های بیشتر این اثر و این تصاویر و این قاب زیبا محروم کرد البته بازگشت خوب و قدرتمندی در انتهای شعر به فضای اصلی داشتی و بیت آخر که ضربه زنندگی جذابی داشت و لذت بردم
شعرت را دوست داشتم و خودت را بیشتر دارم
یاحق🌿🌿🌿

با سلام

دیروز نهالی را در باغ جناب حسنلو کاشتم

امروز می کارم برای شما
باشد ب مهر برداشت کنید

شعر با ضمیر اشاره به دور شروع می شود،اشاره به دور بدین معنیست که شاعر هدف دارد که مخاطب را به گذشته ببرد.اما چه گذشته ای با چه کم و کیفی؟شب.شاعر از این کلیدواژه استفاده می کند تا به مخاطب برساند که کدام گذشته، در اشعار کلاسیک بیشتر واژه شب در نماد طبیعت و به منزله نشانه ای حماسی جلوه گر شده است. با تحول بنیادین در بافتار اجتماعی به ویژه در ایران میانه، شب به مفهوم نمادین از عرفان به کار رفته شد. سپس در مسیر تاریخی جامعه ایران و با تحول بافتار در طی دوره مشروطه و بروز اندیشه نوگرایی، موضعی نمایه ای اتخاذ کرده و به معنای گردش روزگار تلقی شده است. و سرانجام در مرحله چهارم با افزایش سلطه سیاسی با تحول به نشانه ای شمایلی، استعاره ای از استبداد سیاسی در دوره جدید قلمداد شده است.پس من اینجا را برای محدود نکردن برداشت مخاطب،کم و کیف را به مخاطب عزیز می سپارم.هرچند با کمی دقت می توان دریافت . در نهایت با استعانت از ماه و برکه،تمثیلی را در مصرع اول بکار می برد و شاعر سعی دارد که فضا را به این سمت و سو ببرد که داستان از چه قرار بوده و در مصرع دوم راهنمایی خوبی را جهت کمک رسانده مخاطب برای دریافت موضوع انجام می دهد
بیت دوم با نرفتن از یاد و گریه شروع می شود که در واقع شدت نرفتن از یاد را باجمله بستن راه نفس در گلو که علاوه بر معنای ابتدایی می تواند استعاره از تا پای جان یا تا جان دارم فراموش نمی کنم باشد را نشان می دهد که بدین ترتیب شاعر خواسته سنگینی پیام و اثرگزاری آن را بااین بیت و شدت آن به مخاطب نشان دهد

سایر ابیت ،باشد برای دوستان

با سپاسمندی