يکشنبه ۴ آذر
اشعار دفتر شعرِ مشق دل شاعر مهدی قربانی (ققنوس)
|
|
|
|
با سپاس فراوان از استاد ارجمند و مهربان جناب میرسلیمانی
این غزل رو تقدیم میکنم به ایشون و خانواد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرچه ویران شده این خانه دل
خواهمش ساخت به صد باره اگر باز آیی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هردو با هم بودیم
منو یک خاطره از خنده تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حیف سهراب
حیف نیما
حیف آن پاکی احساس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب تار ست ودلم در طلب راز نهان
چند خطی بنوشت سفره ی دل باز کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل در تب خال لبت افسارگسسته
باز جمعه بیامد ،خبر از یار نیامد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در وادی عشق نقطه پرگار خداست
عشق ست به مدار او چو دوار شوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را امشب نمیدانم چه خوانم
دوست !دشمن !
و یا بیگانه ای خوانم
ز احوال دل پردرد تو
فقط
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منو یک البوم کهنه
موندیم از اون روزای شاد
روزایی که هر دقیقه ش
می گذشت به سرعت باد
لحظا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرم را روی زانو میگزارم
نفسها یک به یک
آرام و خسته
و چشمانی که از درد درونم
حک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرا از من تو میخواهی فراموشت کنم جانا
مگر ظلمی زمن دیدی که گشتی اینچنین جانا
هزاران شک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فصل تابستان است
هجمه گرم هوا
میزند بوسه به پیشانی آن مرد غ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می نشینم به نظاره
فصل بی رنگ شدن خاطره ها
فصل ریزش فصل خالی شدن از عاطفه ها
کاش بودی و تجسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلم دارد به دستی که محبت را نمیفهمد
نویسد از دلش از غم صداقت را نمیفهمد
چو صدها شاخه گ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لب درياي شمال
پاي ان سنگ بزرگ
مانشستيم كه ارامش دريا نگريم
خلوتي بود ميان منو درياي بزرگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می زنم گام بر این کوچه افکار دلت
تا بدانم چه شده ست خانه اباد دلت
هر قدم تا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ببار ای چشم بارانی ببارو غصه را کم کن
هزاران شکوه دارددل ببارو ناله را کم کن
از ان روز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای خنده ی من چه کردی با دلم تا شاد گردد؟
نمیدانم چه حسی باعث این فکرمیگردد
که من گر بر لبم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل سهراب چه خوش بود که گفت
*شاعران وارث آب و خرد و روشنی اند *
ما کجاییم و سهراب کجا؟
شعر م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من امشب با دلم خوردم قسم های فراوانی
ستم بر این دلم کردی ندیدی چشم بارانی؟
هزاران شکوه کردم من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می نویسم حال خود در این زمان بی ثمر
به امیدی که تو خوانی تا نمانی بی خبر
گشته ام همبازی غمهای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهانم را الف برداشتن تا جهنم گردد احوالم
زبانم را بريدن تا شوند راحت ز فريادم
نميدانم چرا
|
|
|
|
|
مهرداد مانا
ابراهیم هداوند
محمد رضا خوشرو (مریخ)
علی نظری سرمازه
سید هادی محمدی
ساسان نجفی(سراب) 
:3
عباسعلی استکی(چشمه) 
شهرام بذلی 
