يکشنبه ۱۶ دی
اشعار دفتر شعرِ شبانه شاعر پيمان ولي عبدي
|
|
|
|
باید قدمی برای خود بردارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محکوم به بندگی و حُنّاق شدیم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از من بپذیر،بی سبب زور نزن!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک سیب به این عذاب و غم می ارزید؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر کس سخنی گفت ،خروش آوردیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مسجدمان،شِمر،سخنرانی داشت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با آمدنت جهان پُر از بلوا شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قربان شما! ،شادروان عزراییل...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قربان سَرَت،بیا مرا دار بزن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این قاعده ی خر شدن تدریجی ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لا حَولَ ولا قوّهَ الّا الهام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زحمت نکشید،گورکن لازم نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر سجده ام از ترس جهنم بوده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این عقل دچار زخم ناسور شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوش باش که دور ،دور نامردان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کوچه ی اما و اگر حیرانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مرگ نگو که با صفا می آیی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در وصف رخت منتظرین بی تابند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در چشم ترم گلایه ها میسوزد
از هُرم سکوت ,سایه ها میسوزد
من شاکل
|
|
|
|
|
مهرداد مانا
محمد شریف صادقی
محمد رضا خوشرو (مریخ)
علی نظری سرمازه
مجتبی رحیمی
مسعود مدهوش( یامور)
مهدی محمدی
محمدحسن پورصالحی 
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
درود برشما 
