بحث خلفاء

سلام بعد از خدا ..
آزادی از رگ گردن به وجدان آدمی نزدیکتر است.!
دوستان خوبم ما در مدیریت در میان مطرقه اساتید و سندان دانش پروران افتادیم به هر سو میل کنیم بی شک با طبع حساس شما شاعران روبرو می شویم و پتک بر سر ما و سایت خواهد خورد!
البته نا گفته نماند که بعد از یک دهه پوستمان گلفت شده ... اما انچه که ما را ازرده خاطر و دلشکسته می کند ...
عدم توازن پتک و چکش و سندان برای ساخت و بهتر شدن شاعران است که متاسفانه یا نمی بینیم یا شدیدا کم رنگ است و همین باعث دلشستگی ما و بعضا در نهایت مداخله ما در این داستان غمگین جدایی، قهر، فرار ، و ایجاد تنش در سایت مابین دوستان عزیزتر از جان می گردد
لذا همانطور که عرض کردم در ابتدا
آزادی از رگ گردن به وجدان آدمی نزدیکتر است.
وجدانا بیائیم همدیگر را بیشتر تحمل کنیم شاگرد استاد را و استاد اماتور و دانش اموز را با مهر و مهربانی و دوری از تعصب در اغوش مهر و محبت بگیریم و اگر چیزی نمی دانیم با مهر بپرسیم و اگر می دانیم دست یاری دراز کنیم وبا مهر و عشق بیاموزیم.
خاک پای شما (ملحق)

درود بر حبیب هدیه نژاد و صفحه ی جنجالیش
حال که این بحث در این صفحه کلید خورده بنده هم مجبورم در همین صفحه ابراز عقیده کنم حبیب عزیز،عذر میخواهم🙏
و اما روی سخنم با جناب استکی عزیز است
جناب استکی هیهات!
با چه مبنایی میگویید دوره دانشکده ادبیات و اساتیدش به پایان رسیده است؟!
مگر دوره ی آموزش رانندگی به سر رسیده و هرکسی دلش خواست میتواند بنشیند پشت رُول؟!!
از چه رو اساتید را مستبد و دانشگاه را دیکتاتور مینامید؟!! وای بر ما
شولات شعر و موسیقی و ادبیات کشور را ببینید ،آنگاه متوجه میشوید اینها نتیجه اینست که هر کسی فکر میکند به بهانه ی آزادی باید هر کاری دوست دارد انجام بدهد.خواننده ای که حتی اثر استودیویی و روتوش شده اش فالش است،ترانه سرایی که گوشتکوب و قابلمه را هم قافیه میکند و به خورد شنونده میدهد،نویسنده ای که در کتاب ویراستاری شده اش هم ایرادات دستور زبانی دارد،شخصیت پرداری و چارچوب داستانی بماند پیشکشمان!
جناب استکی عزیز.... حتی،حتی برای ساختار شکنی هم ابتدا باید ساختار را آموخت و شناخت، آنگاه آنرا شکست
جناب استکی در این سایت بسیارند کسانی که چشمشان به لب دوستانی چون شماست،خواهش میکنم قدری با تامل سخن بگویید
آموزش و اصول و قواعد از کی معنای استبداد و دیکتاتوری میدهد که ما بی خبریم؟!

سلام

و

چند زمانی ست که قصد نوشتن این مقوله را داشتم که فرصتی حاصل نمی شد ولی هر بار با خواندن بعضی از اشعار منتشر شده در سایت که از قضا تعدادشان هم کم، این میل شدیدتر می شد و سرانجام در این زمان و مکان ، به انجام اش شدم .

الف ) اگر به نوع شعر انتخابی از سوی شاعر محترم دقیق شویم عنوان را غزل می بینیم ولی وقتی شعر را می‌خوانیم تنها نشانه ی موجود از غزل نحوه ی نوشتن سطور است ، سطوری که هرگز به شعر یا حتی حوالی آن نیز ‌نزدیک نشده اند چه در سطح ظاهری و چه در دیگر سطوح عمیق تر و این اتفاق مختص به این صفحه نیست و هر روز متأسفانه بیشتر هم می شود ولی بی تردید هرگز نمی توان در برابر تمایل انسان به نوشتن و ارائه رلز درونیات اش در قالب های مختلف هنری سد و دیوار کشید پس اگر‌چه نقش مدیر محترم سایت سید صبور ناب و ویراستار محترم غیر قابل انکار است اما مهمترین نقش را تک تک کاربران ایفا می کنند که آغاز و پایان اش را در درون خود باید بجوید.

ب ) بسیار واضح است که در هنگام ارسال اثر برای تایید جهت انتشار عمومی مدیریت و تایید کنندگان محترم هستند که اولین برخورد را با شعر دارند و می توانند در همین مرحله ‍مانع از بروز چنین رخدادهایی شوند اما به یقین و به هیچ روی منظورم از مانع شدن ایشان ، جلوگیری از انتشار شعر و یا چیزی شبیه به آن نیست بلکه می توان با راهنمایی در انتخاب قالب و سبک شعر و یا پیشنهاد ویرایش در پاره ای موارد این مهم را انجام دهند.
ج ) از دیرباز تا همین چهل تا پنجاه سال پیش وقتی از شاعر جماعت سخن به میان می آمد مردم در ذهن خویش انسانی را تصور می کردند که به انواع علوم تسلط دارد و به همین جهت بسیاری از شاعران را حکیم خطاب می کردند و الحق هم که به واسطه ی گستره ی بی کران دایره ی شعر که تمام مظاهر زیستن را شامل می شود ، شاعران با دانستن علم شعر و عروض و قافیه گرفته تا تسلط به زبان عربی و باز از موسیقی گرفته تا علم نجوم و طبابت ، سزاواری خویش را برای این عناوین اثبات کرده بودند که نمونه های بی شماری از این همه دانش را در میان دیوان شان می توان به عینه دید اما در زمانه ای که حرکت جامعه ی جهانی به سمت دانش آموزی بیشتر است در میان شاعران ایرانی ماجرا انگار برعکس است تا بدان جا وارونه که دانستن علوم دیگر پیشکش ، حتی به دانش شعر لوازم آن هم تسلط ندارند و از آن نکوهیده تر این که هیچ تمایلی و عطشی نیز برای آموختن ندارند.

د ) انتخاب گزینه ی عدم تمایل به نقد که از سوی اکثریت کاربران به ویژه دوستان تازه کار و عزیزان با سابقه ی بسیار طولانی رخ می دهد ،نتیجه ای جز غافل شدن از آموزش و دریافت نظرات ‌خوب است و زیباست نخواهد داشت پس اگر هدف از حضور در سایت ناب به عنوان محفلی برای انتشار شعر و اکتساب شعور ، چیزی جز آموختن باشد بی تردید خانه از پای بست ویران است و باید چاره ای برای خویشتن اندیشید .

ه ) اما برای آموختن لاریب فیه نیازی به جست و جوی مکتسبات نیست چرا که روزانه با توجه به تعداد اشعار منتشره و نظرها و نقدها بسیاری از موارد مورد نیاز تامین می شود اما از آن جا که حتی اصول اولیه و الفبای شعر هم در نزد بسیاری از عزیزان ناشناخته است می توان دوستان را به خواندن کتاب های استاد بی مانندم جناب دکتر شمسیا سفارش کرد که هم در حوزه ی قافیه و عروض نوشته اند و هم در باب بدیع و بیان و ...

حرف پایانی اما سپاس گزاری از صاحب این صفحه است به سبب گشودن پنجره ی نقد و عذرخواهی از ایشان به دلیل بیان مسائل کلی تر در صفحه ی شخصی ایشان ...

با سلام بر اهالی شعر
و دوست نادیده ام حبیب هدیه نژاد
هنر چیست؟ شعر چیست؟ شاعر کیست؟

شعر، رمان، سینما، نقاشی، تئاتر، وووو هر کدام سیبل علایق انسان هاست اما..
چقد در کنار این علایق، عقل و منطق و دانش وجود دارد صرفا روی آوردن به قصد تفنن تفریح وقت گذرانی است؟
کسی قدم به ساحل می گذارد و از آرامش دریا فرکانس مثبت دریا عظمت و شکوه بیکران آن لذت ببرد
و کسی هم قدم به ساحل می‌گذارد تا قلیان دوسیب نعناعی بکشد و لذت ببرد، هردو در پی لذت هستند اما این کجا و آن کجا کدام ارزش مند تر است؟ کدام ماندگار تر است؟ کدام همراه با کشف و شهود است؟
با ذکر این مطلب بی ربط می رسم به متن جناب حبیب که در نگاه اول نوشته ای آیینی و ثنا که شاید به تقدس موجود در استفاده از نام ها و امامان متبرک شده باشد اما چقدر به شعریت نزدیک است؟
اصلا می شود نامش را شعر گذاشت؟ که در ادامه با توضیحات و انتقاد سلمانِ سلیم کاملا موافقم و این رویه بد و تاسف آوری که کم نیست چه در سایت چه در انجمن ها چه در کتاب های که به قدرت پول و رابطه چاپ می شود و تمام این مصائب حاصل سرسری گرفتن و سطحی انگاری و بی اهمیت به اصل و منطق و ادراک هنر و علایقمان است که مارا برای جلب توجه به سمتش می کشاند البته موضوع اصلی تایید نکردن و رد شعر نیست کما اینکه سلمان هم نوشتند بیشترین ضربه مهلک را طرز برخورد با این نوشته ها بر شاعر وارد می کند و اگر نیت اموزش است کاش حداقل آموزش هارا در پای همین متون به ظاهر شعر توسط اساتید ببینیم و بخوانیم
جناب حبیب عزیز دوستِ دوست داشتنی را نمیشناسم و نمی دانم چقدر تجربه سرودن دارند چند ماه چند سال وارد دنیای نوشتن شدند چقدر مطالعه داشته اند چقدر شعر خوانده اند و چقد به نقد ها توجه دارند؟
و بنده تمام مطالب را فقط با برداشت از همین متنشان مینویسم و لاغیر
شعر به قول سلمانِ سلیم سطر بندی واژه ها نیست
اگر این متن را بدون سطر بندی انجام شده توسط نویسنده پشت سر هم و کنار هم قرار دهیم چه اتفاقی رخ خواهد داد؟
عناصر شعر چیست؟ استعاره، تمثیل، تشبیه، صور خیال، ایهام، ووو کدام یک در متن شما وجود دارد؟
اگر شما چیزی دیدید من هم دبدم
لذا ابتدا به خودم و دوست عزیز جناب حبیب و دیگر عزیزانی که نوشتن را ساده گرفته اند تاکید دارم
مطالعه مطالعه مطالعه مطالعه

(خواندن کتاب آموزش شعر روزنه، کتاب آموزش شعر دکتر شمیسا، خواندن اشعار شاعران خوب معاصر)

و بعد نوشتن و در دایره نقد منتقدبن(همینجا مصرانه از عزیزان صاحب نظر درخواست دارم حتی شده در حد یک خط پای شعر بنویسند) قرار دادن و توجه به نقد ها
در غیر این صورت اینجا تا ابد می شود آب در هاون کوبیدن و دور خودمان چرخیدن به نام شعر......

به امید بهترین ها برای همه
یاحق

سلام

و

واقعا در عجب ام از قصاص قبل از جنایت تنها به آن دلیل که دیگران خراب کاری کرده اند ؟؟
استاد نازنین و همراه همواره ی ما جناب استکی ؛ اگر چه حرفتان را از زاویه ای که شما می نگرید می شود کاملا درست و به جا تشخیص داد ولی مگر می شود کسی به شعر بپردازد ولی برای اش مهم نباشد که چه چیزی می خواند و از دیگران چه می گیرد ؟؟
از بین دوستان حاضر در سایت بی تردید و با یقین کامل می گویم بالای هشتاد درصد از ایشان وقتی در سایت چرخی می زنند بلافاصله اقدام به نوشتن شعر می کنند و این همان نتیجه ی غائی و هدف نهایی است اما بر فرض مثال اگر تعداد اشعار موثر هر روز کمتر شود و کسی به کسی کاری نداشته باشد تا حاشیه ایجاد نشود نتیجه ای جز رکود و درحال زدن عایدمان خواهد شد ؟؟
درست آن چه که در میان این همه سایت های رنگارنگ سایت ناب را پر جلوه تر می کند و به انتخاب اول تبدیل می نماید همین فضای ایجاد شده در خصوص نقد و بررسی اشعار است و تا جایی که می دانم سید صبور سایت ناب نیز به عنوان مدیریت با این روش نه تنها مشکلی ندارند بلکه خود از مشوقین اصلی آن هستند ، حال اگر به سزای گناه دیگران و گناه ناکرده ی خودمان کاربران را ممنوع کنیم از ورود به نقد و حواشی اشعار بی گمان آن چه به دست می آید چندان دیدنی و گفتنی نخواهد بود .
آن چه که من در نظرات جناب مهرداد خواندم همگی حرف دل کاربران و شاعران بود ولی لاریب فیه به این سادگی ها نمی شود همه را اعمال کرد و نتیجه گرفت ، اگر دقت کرده باشید در خصوص همین گونه اشعار به شدت با عدم انتشار مخالف هستم چرا که هر کسی که می نویسد و قلم در دست می گیرد به اندازه ی خویش حق دارد و شایسته ی احترام است پس انتشار آثار مشکل اساسی نیست بلکه حرف ام چیز دیگری ست :
درست همان اتفاقی که در پای بسیاری از اشعار منتشر شده می افتد و بارها ویرایش می شوند و سبک شان عوض می شود به نظر من این اتفاق باید در همان مرحله ی اول تایید صورت بگیرد تا لااقل یا اثری رو به رو باشیم که از حداقل ها ی لازم برخوردار باشد و همین امر به تدریج بر روی قلم دوستان اثر خواهد گذاشت و ایشان را برای گیر نکردن در پل عدم تایید تشویق به آموختن و بالا بردن درجه ی دانش و در نتیجه اشعارشان می نماید .
پس اگر هدف آموزش است قطعاً این هدف یا نصیحت و سفارش حاصل نمی آید بلکه در طی فرایندی منشکل از نظرات و افعال است که می توان به این هدف متعالی رسید و حتی اگر به آهستگی هم روی دهد باز می توان به حاصل دادن اش امیدوار بود چرا که درخت در سال های اول فقط آب می خواهد و زمین اشغال می کند ولی وقتی به میوه می نشیند پر برکت می شود و سود ده تا آن جا که چندین و چند برابر آن چه باغبان برای او وقت و سرمایه گذاشته است به وی حاصل و بهره خواهد رساند پس همین جا و همین حالا که حرف اش پیش آمده است از شما استاد بزرگوار مان جناب استکی که هماره یار و یاور تمام دوستان هستید و مورد وثوق مدیریت محترم و اکثر اعضا ، مسئلت می نماییم که به جای جلوگیری از ایجاد بحث و تبادل نظر و انتشار فهم برای اکتساب درک ، روشی در پیش بگیرید که از جدل های بی مورد و حاشیه ای جلوگیری شود و یافتن راهی برای این از دست و ذهن شما و دیگر دوستان و اساتید بر می آید چرا که به تجربه بسیار دیده اید و آموختن اید .

باری دیگر هم از صاحب این صفحه جناب حبیب گرامی پوزش می طلبم که این مباحث در ذیل شعر ایشان مطرح گردید ...

سلام
اگر کسی بر قله دانایی نشسته خودش را معرفی کند
تا بفهمیم کدام انسان خالی از دانش است
معتقدم از همه انسان ها می توان آموخت هر کس که لیاقت آفریدن داشت حتما لیاقت سخن گفتن دارد، بسته به شرایط و روحیات من دارد که با چه کسانی ارتباط بگیرم و چطور بیاموزم
طبقه بندی کردن شاعران را درست نمی دانم. درجه به تواضع است شاعری که درجه یک است پای نقد سایر شاعران می نشیند خود را تافته جدا بافته نمی داند
قرار نیست با یک نقد اشتباه هیکل منتقد زیر سوال برود
معدود افرادی که به خاطر خودنمایی یا هر دلیل دیگری اگر فکر می کنید مزاحمت ایجاد کرده اند، اول توصیه می کنم به صبر و گذشت
اما اختیار با شماست اگر تلقی شما از رفتار بعضی شاعران ( یا به قول بعضی از دوستان شاعرنماها) مزاحمت است می توانید مسدود کنید

با تشکر و سپاس فراوان
ممنون که می خوانید