این یک شعر نیست!( ماءده های زمینی)

تن و روان °"درستی"(=درود)باد بر برادر گرامی ام عباسعلی استکی.این ایوار ِ شما به سربلندی و شادی و پیروزی باد.برادر گرامی ام و دوست دیرین،از بس شاد می شوم که"پَرتور" (تصویر) و واژگان شما را دیدار می کنم و شادمانی من بیرون از گفتن است(زاید الوصف است).
دوست دارم تا بامداد ِ خدا با شما بنشینم و در سکوت،دیده در دیده ی هم بدوزیم و یا اگر سخنی است تا خروسخوان سحر سخن بگوییم.
از نوشتن برای شما خسته نمی شوم

بی بدرود و در نتظار درودی دوباره و دیدن رخساره و سخن کوتاه و پر انگیزه تان!

درود بر جمیله ی عجم،بانوی واژه ها !
بانو جان ِ من و خواهر ِ خوب من!از بس شاد شدم که پیام ها و رخسارتان را دیدم که خدا می داند..!
گفتم"وای چه کولاکی کرده است این همه پیام ِ زیبا و مهربانی فرستاده است !".
گفتم"من هم می نشینم و همه را پاسخ می دهم چون برای ام شادی بخش است و از"عمر ِ مفیدم حساب می شود".

"درود بر بانو نازنین من و خواهر گرامی ام فاطمه ی حسین زاده!بهشت،خوب است؛هرچه بخواهی زود در دسترس و انجام است و بهشت من این است که آرزوی شادی و سربلندی برای شما بکنم-و "خدا،دور نیست؛همین نزدیکی است!".
بانو جان من!سخنان ناب شما چون شراب ِ خدایی به گلویم می ریزد و مرا سر مست و تابناک و بیدار°باش می سازد.
از هم نشینی و دیدار پاک شما سیر نمی شوم و"بهشت،جایی دیگر نیست؛همین اکنون است که اظهار ارادت و خاکساری می کنم.
خواهر جان من و بانوی گرامی ام !
سیر نمی شود نظر بس که لطیف°منظری در همدلی.
چه کنم..؟!آمده ام به پیشوازت و دیده ام به زیبایی ِ مهربانی ات روشن شد
می روم بی بدرود و همیشه درود

بانوی گرامی ام جمیله ی عجم !دیده ی شما زیباست که نِگَر و توجه به کوچکی چون من داری !من-خود-هیچ نی ام و همه شمایید !بانوی خوب من!من خوبی را از شما یاد گرفتم،که به کوچکی چون من سربلندی ِ دیدار و شنیدن ِ چهره ی پاک و معصوم خود و سخنان ِ آرَمبخش و مهربانانه ی خود را داده اید !چون که همه را به دیده ی درک و بخشایش و همدلی می بینید و همیشه مرا با همه ی بزه ها و شرمساری ها می بخشایید.
بهشت،جز مهربانی چیزی نیست و جایی نیست دور؛بهشت،همین دیدار آفریده های مهربان خداوند است و شما مهربان اید .

سلام بر برادر گرامی ام محسن ابراهیمی اصل !
برادر جان من چه گونه ای خوبی شادی؟امیدوارم همیشه صاد و سربلند و پیروز باشی.نوشته ی من زیبا نیست بلکه شما چشمانی زیبا دلرید و خود°زیبایید و زیبایی در اندیشه و چشمان شماست و در من نیست.
بی بدرود و در انتظار رخسار پاک تان و نام نیک تان

درود بر علی رضا حاجی پوری باسمنج(راوی عشق)!
برادر گرامی ام سرفرازم که دیده به دیدار شما باز کردم و سخنان مهرآمیز شما را دیدم.خوشی ِ بزرگ من این است که در این انجمن ام،این بهشت ِ دیدار گرامی هایی چون شما.شادم که از زندگانی ِ سودمندم به شمار خواهد آمد.
چند بار گفته ام که کاش دوستی راستین داشتم!همه ی ننگ و نام ام که هیچ،جان ِ بی ارج ام را پیشکش اش می کردم!
کنون...دارم !این جرگه و انجمن،جایی است که من جان ِ ناچیزم را اگر بخواهند پیشکش می کنم.
از گفتن و نوشتن برای دوستان جانی سیر نمی شوم.
بی بدرود و چشم به راه دیدار پیام و رخسارتان

درود بر محمد باقر انصاری دزفولی!
برادر بزرگ تر و راستین ِ همیشگی ِ شعرهای ام! ایوارت بهشتی باد-بهشت ِ بودن در آرَمِش و سکینه(شخینا)؛بهشت ِ بودن با مردمان زیبا کردار و زیبا اندیش.
من نیز در بهشت ام،بهشت ِ دیدار جان ِ پاک و کبریایی ِ شما،بهشت ِ دوباره دیدن ِ نام الوهی ِ شما !
روانم بسی شاد است که کمترینی چون من را می نوازید و این از روان ِ خدایی تان است.

شادم به شادی شما
بی بدرود و به تلواسه ی دیدن ِ جان ِ تابناک شما

سلامی به بانوی ِ ماهتاب و دریاچه،سلام به خواهرم بانوی ام مهدیس رحمانی !
خواهر جانم !خواهر ِ زیبا بین ام و نیک بین!چشمانت زیباست و هنوز بوی طراوت و پاکی ِ باغ ِ عَدن از تو به گوش می رسد !

حوای ِ مهربانم ! من شایستگی نام ِ استاد را ندارم! من ِ کمترین،آمده ام و آماده ام بندگی و خاکساری کسانی مهربان و دیده °زیبا چون شما را بنمایم-من بنده ی مهربانی های ام.

پیام شما را که می بینم بیرون از گفتن(زاید الوصف)شاد می شوم و به پردیس ِ برین می روم.
امروز و این ایوار،سودمند و کبریایی بود برایم،چون به نوشتن برای گرامی ها و مهربانانی چون شما سپری شد؛خدایا این موهیت را از من مگیر آه که من چه اندازه خوشبختم !

بی بدرود و چشم به راه نام پاک تان

سلام بر منیژه ی قشقایی،خواهر خوب و مهربانم !
مهربان جان! سلام مرا از شهر موچش،نشسته در اتاق ِ تنهایی پذیرا باشید !شادم که"دیده به دیدار دوست کردم باز".
به نام خداوند حی و ناظر ! به نام گل،به نام پروانه و به نام شمع ! سلام بر روز و بر آفتاب و بر رخسار ِ زیبای خداوند !
و باز سلام بر شما و باز بر خداوند حی و ناظر.

مهربان جانم! گویی به بهشتم،و راست می دانم که استم؛بهشت ِ دیدن جان ِ اهورایی شما و چشمان ِ خداوندی ِ شما و هر آدم ِ نیکی،خدایی ست و زمین،پر از خدایان است .


سپاس که استید و سپاس که این کمترین را خواندید .
بی بدرود و چشم به راه آفتاب ِ مهربانی های تان

سلام بر استاد مرتضا رافعی ! ایوار شما به سربلندی باد ! افگار و خسته و مانده نباشید ! به این کمترین،نِگَر و توجه ِ مهرآگین دارید.
شادمان ام که شما را دیدار کردم و چشمان ِ جان ِ ناچیزم به پرتور(تصویر) و نوشتار شما عطرآگین شد.
برادر جانم ! همیشه در حسرت ِ باغِ بهشت و شرق ِ عَدن بودم و عدن من نوشاک ِ سخنان شماست و کلام مهربانانه ی شما و بودن در این انجمن و اکنون من از خدا هیچ نمی خواهم.

سپاسگزارم که این خاک ِ ناچیز را دستخوش ِ تازش ِ ماه ِ خنک خود قرار دادید.

بی بدرود و به انتظار دیدار ماه تان