نگاه

آن لحظه که افتاد نگاهم به نگاهت
من محو شدم پشت دو چشمان سیاهت
مثل رودی که به دریا گذرش می افتد
دل به آغوش تو دادم تا نهایت
چنانکه  از خودم هم دل  بریدم
همان لحظه که گشتم مبتلایت
 نگاهم کردی و در دَم دلم ریخت 
شکستم توبه هایم بی شکایت
کنون مجنون ترین عاشق شهرم 
 تورا دوست میدارم ، بی نهایت
 بیا ای عشق ای آرامش من 
بیا جایم بده در  شانه هایت 
دلم تنگ و تورا با شعر می خوانم
نگیر از من نگاه آشنا و دلربایت
دلم ویرانه است وقتی  نباشی
نگیرد کس در این ویرانه جایت 
در آن لحظه که باشی در کنارم 
شوم بی خود دهم جان در هوایت
مرا باخود به هرجا می کشانی
چقدر زیباست بودن  در کنارت