( یار ترسا )

من بودی و دل بودی و نازک دلکی بود

من بودی و می بودی و مستانه بتی بود

----

این دل به تمنای وصالش شده اتش

او شوخ بتی لول وشی یاسمنی بود

----

مستانه چو فریاد ز او بود همه شب

لرزانده به اندام که سرمست سری بود

----

مژده به دلم داد که هر شب می نابیست

معشوقه خوش لعبت و خوش شانه سری بود

----

گوید که بدینجاست همه جنت و فردوس

اندام بلورین و لوند و عجبا ناز تنی بود

----

بگسسته میان تن خود زانهمه زنار

یغماگر و پر فتنه و اشوبگری بود

----

اویخته این تن به بلندای یکی خاج

گو یهودایم و او مومنه ترسایی بود

----

چون بوسه رندانه ز او داشت طلب

او تحاشی همه شب کرده که عیاری بود

----

گوید انگاه به تو بوسه دهم وقت وصال

که تو هم مثل منی مغبچه ترسایی بود

----

مرغک دل نگرم تا که بدین دام افتاد

چونکه افسونگر و طناز و چه رعنایی بود

----

حالیا مانده ام و بیدلی و این دلکم

وان عجب بود که او رهزن طراری بود

--------------------------------------------------