(( پیچک عشق ))

ز عشق افکنده ای پیچک به گِردِ قلبِ این مفتون

درنگی کن که دیگر رفته تاب از دستِ این مجنون

تو پیچانی ؛ فلک گردان ؛ همه انجم شده تازان

بنازم هفت اورنگی که گریان شد بر این محزون

سپهر و آسمان نالان ؛ سحابی گشته سرگردان

به شید این زمین بنگر که غمگین شد در این گردون

سراسر پرده شد دنیا سیاهی خیمه زد بر دل

عجب حایل شده مستی ترحم کن بر این مغبون

شقایق گشته خون اَفشان فلک بنموده خونین دل

چو رفته جان از این گلبن ترنم شو بر این هامون

ترنم بشنو از باران چه آهنگی به نم نم شد

نوای شُرشُرِ باران دهد جانی به این افسون

تو گر مشکل گشا باشی به دست بیدل ناشی

شَرَر بر دل بیندازی قفس بشکسته این دلخون

...............................................................

27 / 7 / 92